طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۱۷۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما چو موج انگشت رد بر جام دریا می نهیم</p></div>
<div class="m2"><p>دست ما گر تنگ واقع شد، دل ما تنگ نیست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۷۶

ما چو موج انگشت رد بر جام دریا می نهیم
دست ما گر تنگ واقع شد دل ما تنگ نیست

هوش مصنوعی: این دو بیت به این مفهوم اشاره دارد که ما همچون موجی که بر سطح دریا رد می‌گذارد، در زندگی اثراتی می‌گذاریم. اگرچه ممکن است در شرایط سخت و دشوار، دست و دلمان تنگ شود، اما احساسات و عشق واقعی‌مان همیشه فراخ و وسیع باقی می‌ماند.

شمارهٔ  ۱۷۴

شمارهٔ  ۱۷۵

هوش مصنوعی: ما مانند موج دریا هستیم که فقط اثر خود را بر روی سطح آب می‌گذاریم. اگرچه ممکن است دست ما به تنگی در بیاورد، اما دل ما هرگز تنگ یا کوچک نمی‌شود.

ما چو موج انگشت رد بر جام دریا می نهیم

دست ما گر تنگ واقع شد، دل ما تنگ نیست

شمارهٔ ۱۷۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده