هوش مصنوعی: شنیدم که محمود جوانبخت، کسی که در دنیا هم تاج و هم تخت داشت، چه جایگاهی داشت.

هوش مصنوعی: نه تنها غزنین، که خود او نیز در زیر سایه و نفوذ سلطان جهانی قرار داشت.

هوش مصنوعی: مردی غلامی به نام ایاز داشت که او از میان غلامان، به ویژه‌ترین و مورد احترام‌ترین آنها بود و دیگر غلامان نیز به خاطر او احترام می‌گذاشتند.

هوش مصنوعی: یک جوان زیبا و دلربا، حس و حال دلبردگی را در دل غلامی برانگیخته است و او را به سوی عشق آشنایی سوق می‌دهد که با عواطف و احساسات تازه‌ای همراه است.

هوش مصنوعی: در این بیت گفته شده که تنها او نبوده که سلطانی است، بلکه بسیاری از سلاطین دیگر نیز هستند که به خاطر او به خاک می‌افتند و به نوعی در برابر او خضوع می‌کنند. این نشان‌دهنده‌ی قدرت و عظمت اوست که حتی دیگر سلاطین هم در مقابلش تواضع می‌کنند.

هوش مصنوعی: دل سلطان به عشقش گرایش پیدا کرده است، اما دل به او تمایل دارد و کار با دل پیش نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: برای هر کاری اگر بهانه‌های زیادی وجود داشته باشد، دیگر ایاز (که نماد وفاداری و خدمت‌گزاری است) در میانسالی به عنوان یک دستیار یا مدیر قابل اعتماد نخواهد بود. این جمله نشان می‌دهد که اگر در کارها بهانه‌جویی کنیم، ممکن است نتوانیم به درستی انجام وظایف خود بپردازیم.

هوش مصنوعی: تو تنها به بخش ظاهری و سطحی آن حقیقت اشاره کردی، و از کسی هم نکته‌ای را دریافت نکردی.

هوش مصنوعی: گاهی زیبایی‌های چهره‌اش را می‌گویی و گاهی از رویش مانند ستاره‌ای درخشان و خوشبخت صحبت می‌کنی.

هوش مصنوعی: گاهی از شراب قرمز و زیبا می‌نوشی و گاهی از گوش و صدایی که به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: گاهی موی مشکی او مانند مشک معطر است و گاهی نگاه و چشمان نیمه‌خوابش زیبایی خاصی دارد.

هوش مصنوعی: با هدفی مشخص، رازهای پنهان در شهر فاش شد و علم و دانش، آتش شور و شوق را در دل‌ها روشن کرد.

هوش مصنوعی: تمام خواص و افراد ویژه خبردار شدند و از حسادت و غم، اشک از چشمانشان می‌ریخت.

هوش مصنوعی: بر اثر غیرت و عشق، لباس‌های خود را پاره کردند و برای آرزوها و حسرت‌ هاشان، زندگی و منزل خود را به خاک و محنت کشاندند.

هوش مصنوعی: ما نیز servants و بنده‌ای در برابر سلطنت هستیم و همگی به دنبال سعادت و خوشبختی و رفاه در سایهٔ سلطنت او هستیم.

هوش مصنوعی: چه اتفاقی افتاد که پادشاه با ما بی‌رحمی کرد و حقوق و مزایای خدمت دیرینه‌مان را فراموش کرد؟

هوش مصنوعی: تا کی باید سلطان این‌چنینی داشته باشیم که یک‌بار با ما مهربان است و بار دیگر با ما دشمنی می‌کند؟

هوش مصنوعی: بهتر است که ما هیچ‌گونه هوشیاری و آگاهی از اوضاع نداشته باشیم، زیرا این جا به ما اجازه می‌دهد که شاه به راحتی از حرف‌های ما بهره‌برداری کند و از این طریق بر ما تسلط یابد.

هوش مصنوعی: ماه عاشق هر دو هفته از سلطان می‌پرسد که او در حال چه کارهایی است و با گذر زمان صبر و حوصله بیشتری به خرج می‌دهد.

هوش مصنوعی: یکی از نزدیکان او که عاشق است، برای ارائه این خدمت به زور کمربند بسته و آماده شده است.

هوش مصنوعی: ابتدا دعا کرد برای سلطان که با آگاهی از رنج و درد دیگران، دعا به او برسد و به تقاضاهای مردم رسیدگی کند.

هوش مصنوعی: سرنوشت تو به خوبی پیش می‌رود و زمان به تو در این راه کمک می‌کند. گاهی اوقات باید با شمشیر به مبارزه بپردازی و گاهی هم با نوشیدن سُرور و لذت.

هوش مصنوعی: از سختی‌ها و مشکلات زمانه محافظت کنی، و دلت همواره با محبت و مهربانی پر باشد.

هوش مصنوعی: با این سخن، وقتی که شر را دعا کرد، زمین را بوسید و خواسته‌اش را بیان کرد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، در دنیای تو نام و مقام بالایی وجود دارد، پس چه نیازی به عشق و محبت یک بنده و غلام داری؟

هوش مصنوعی: هیچ غلامی نمی‌تواند به اندازه‌ی تو شایسته‌ی مقام شاهی باشد.

هوش مصنوعی: بسیار می‌بیند که تو از خودت غافل هستی، اما نمی‌فهمد که چرا دلش برای خوشبختی تو نمی‌سوزد.

هوش مصنوعی: خردمندی به تو نشان داده است که ستاره‌ات بار سنگینی بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: جز سخن محبت‌آمیز تو کلامی وجود ندارد و موضوعاتی که باید مطرح شوند، در میان نیستند.

هوش مصنوعی: افسوس که سرنوشت پادشاه به خواب رفته است و گویی دنیا را نیز به تاریکی برده است.

هوش مصنوعی: متاسفانه، بخت و اقبال سلطان خوابیده و این وضعیت تا کی ادامه خواهد داشت؟ غم و اندوهی که در دل اوست، تا چند وقت آشفته و بیقرار خواهد ماند؟

هوش مصنوعی: سلطان وقتی این پیام را شنید، هر شب آن را به خاطر می‌آورد.

هوش مصنوعی: بسیار گریه کرد و در میان اشک، همچنان می‌خندید و سخن می‌گفت.

هوش مصنوعی: ای کاش که کارهایمان به دل بستگی نداشت، زیرا دل به کار و مشکلات ما مربوط شده است.

هوش مصنوعی: دل محمود در اختیار ایاز است و این نشان‌دهنده‌ی این است که دل همه انسان‌ها در حال نیاز و ضعف است.

هوش مصنوعی: نگران نباش که از من بپرسی حال دلم چطور است، چون اگر به عمق آن نگاه کنی، دریایی از غم و اندوه را می‌بینی.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا دلم این‌گونه حال عجیبی دارد؛ هم غمگین است و هم در عین نزدیکی به محبوبم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر مشکل و دردهایم می‌سوزد، در حالی که آتش و نشانه‌ای از آن وجود ندارد و این سوختن دل را بیشتر می‌کند.

هوش مصنوعی: بگو تا کی می‌خواهی خودت را بدبخت کنی، ای دل که تو همیشه در نگرانی و اضطراب هستی؟

هوش مصنوعی: شب‌های من تاریک و بی‌نشاط است و نه لب‌های من تشنه‌اند و نه آبی برای رفع تشنگی وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من به شدت به رحم و رحمت نیاز دارد، زیرا وقت آن رسیده که به مشکلاتم رسیدگی شود.

هوش مصنوعی: اما من به خاطر معشوقم هیچ هوس و خواسته‌ای ندارم، چرا که می‌دانم عاقبت این هوس‌ها چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: جز عشق پاک، هیچ هدفی ندارم و آرزو می‌کنم که چشمانم هیچ‌گاه از دیدن او دور نشوند.

هوش مصنوعی: من گمان می‌کنم که گل من از خاک اوست، پس نباید دل من از یاد او خالی باشد.

هوش مصنوعی: مرا به اشتباه به عنوان یک شخص هوسباز حساب نکن، زیرا ما در دست خودمان قرار داریم و مانند دامن او که پاک و بی‌عیب است، اعمال ما نیز باید پاک و درست باشد.

هوش مصنوعی: اگرچه او دور است، مانند خورشیدی که نورش بر تاریکی‌ها می‌تابد، این حقیقت روشن می‌شود که عشقش می‌تواند دل‌های غمگین را روشن کند.

هوش مصنوعی: من از زیبایی او مست نشدم، بلکه دلم به خاطر ناز و کرشمه‌اش از دست رفت.

هوش مصنوعی: شما دارای درخشش و ارزشی نیستید که فکر می‌کنید به آن دست یافته‌اید و من در این باره دروغ نمی‌گویم.

هوش مصنوعی: زمانی که پادشاه از این غم و اندوه رهایی یافت، تصمیم گرفت به دشت برود و روزی چادر و خیمه‌ای برپا کرد.

هوش مصنوعی: شکارچی به دنبال پرسه زدن و گشت و گذار بود و از دشت‌هایی به دشت‌های دیگر می‌رفت.

هوش مصنوعی: همه مانند آن که دامن صحرا را در دست گرفته‌اند، از خوشی و شادی تحت تاثیر شراب قرار گرفتند.

هوش مصنوعی: از کسانی که نزدیکم هستند، جوانی می‌آید که مانند یک کاروان در نظرم جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: پادشاه به خدمتگزارانش گفت که بروند و وضعیت کاروان را جویا شوند.

هوش مصنوعی: این شعر به بررسی هدف و منظور انسان‌ها از تغییرات و جدایی‌هایی که در زندگی‌شان رخ می‌دهد، می‌پردازد. شاعر می‌پرسد که چه انگیزه‌ای پشت این تغییرات نهفته است و سود و فایده‌ای که انسان‌ها از ترک یک مرحله و رفتن به مرحله‌ای دیگر می‌برند چیست. به‌عبارتی، تأملی است در مورد دلایل و نتایج این نوع تغییرات در زندگی.

هوش مصنوعی: پس از اینکه همه به‌تنهایی رفتند و دوباره بازگشتند، با افراد جدیدی که به آن‌ها نزدیک‌تر بودند، دوست و هم‌صحبت شدند.

هوش مصنوعی: می‌توان گفت که آن‌ها مانند کاروانی هستند که همیشه به فکر منافع و ضررهای خود هستند.

هوش مصنوعی: ما نباید فکر کنیم که به ما از چیزهایی که باید گفته شود، چیزی را پنهان کرده‌اند.

هوش مصنوعی: ما آنچه را که باید، در ذهن خود ثبت کردیم، اما افسوس که از یادمان رفت.

هوش مصنوعی: سپس سلطان گفت: ای هنرمندان، شما که با کسانی که از گذشته رقیب و حریف من بودند، آشنا هستید.

هوش مصنوعی: همه به من زبان تند و تیزی دارند و به من حمله می‌کنند. من چه بگویم از آنچه که شما گفتید و من شنیدم؟

هوش مصنوعی: ایاز، خبر بگیرید که آیا اینجا هست یا نه، آیا شکار را به سمت صحرا فرستاده‌اند یا نه.

هوش مصنوعی: او را گفتند که در اینجا حاضر است و برای خدمتگزاری نظارت می‌کند.

هوش مصنوعی: او گفت: پس ایاز، که دانای نکات و خوش‌بیان است، را به یاد داشته باش.

هوش مصنوعی: به سمت کاروان برو و از حال و روزشان بپرس و از وضعیت خوبشان نیز آگاهی یاب.

هوش مصنوعی: بگو آنچه را که لازم است بگویی و در پی آنچه باید به دنبالش بگردی باش.

هوش مصنوعی: ایاز، که فردی دانا و کاردان بود، بسیار خوشحال شد و زمین را بوسید و به سمت کاروان حرکت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی به آنجا رسید، با احترامی که داشتند، بر تعداد همراهانش افزوده شد و مسیر را به او نشان دادند.

هوش مصنوعی: خبر خوشی به رهبر گروه داد و با محبت به دیگر مسافران هم رسیدگی کرد.

هوش مصنوعی: خبر از آغاز و پایان داستان را پرسید، نخستین کسی که از مصر یا شام آمده بود.

هوش مصنوعی: شما درگیر چه مسائلی هستید و با چه کسانی مشغول به کارید؟ به دنبال چه چیزی می‌گردید و چه موضوعاتی را بررسی می‌کنید؟

هوش مصنوعی: وقتی از این سرزمین راه می‌افتید، کدام شهر را برای استراحت انتخاب خواهید کرد؟

هوش مصنوعی: به او گفتند که ما اهل شهر چین هستیم و از آن سرزمین می‌آییم.

هوش مصنوعی: کالا و دارایی ما آنچنان ارزشی ندارد که مورد توجه و پسند پادشاهان قرار گیرد.

هوش مصنوعی: ما از مصر و شام خبری نداریم و فقط دست خالی ماست که از خود داریم.

هوش مصنوعی: اگر از این حرکت و تغییرات اطراف خود آرامش بگیریم، تنها خداوند است که می‌داند نتیجه نهایی چه خواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که از این دنیای فانی برویم، فقط خداوند می‌داند که به کجا خواهیم رفت و در کدام مکان جدید زندگی‌مان را ادامه خواهیم داد.

هوش مصنوعی: هدف از آنچه باید مورد سؤال قرار گیرد، شناخت خبر از آغاز و پایان یک موضوع است.

هوش مصنوعی: وقتی کاروان به مقصد رسید و خوشحال بازگشت، متوجه شدند که جایی که قبلاً ویران شده بود، حالا رونق گرفته و آباد شده است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که باید گفته شود، بیان شده است. هر گوهری که می‌توانست محکم و باارزش باشد، محکم و باارزش است.

هوش مصنوعی: سپس پادشاه او را در آغوش گرفت و هزار بار او را بوسید و بر لبانش بوسه‌ای حسرت‌انگیز نثار کرد.

هوش مصنوعی: او به او گفت: کسی که به تو بدخواهی می‌کند، به زودی شرمنده خواهد شد. اگر تو خون من را بریزی، خودت در درد و عذاب خواهی بود.

هوش مصنوعی: ایاز، آن سلحشور که من به خاطر عشق او بنده‌اش هستم، ای کاش نام من هم در کنار او ذکر شود.

هوش مصنوعی: از آن پس هرگاه دستان مرا به یاد بیاورند، مرا به عنوان یکی از عاشقان به شمار خواهند آورد.