گنجور

شمارهٔ ۱

منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها
واماندگان را مهلتی ای کاروان سالارها
آگه زرنج بادیه باشند واپس ماندگان
محمل نشینان را چه غم باشد ز زخم خارها
هر کس که در این کاروان فهمد زبان عشق را
داند که در بانگ جرس پنهان بود گفتارها
گو باغبان بر روی ما بندد در گلزار را
ما را نگاهی بس بود از رخنه دیوارها
با این قد رعنا اگر برطرف گلشن بگذری
بندد ز طوق قمریان سرو چمن زنارها
عمری طبیب از گفتگو خاموش بودم این زمان
شد آب از سوز دلم مهر لب اظهارها

اطلاعات

وزن: مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن (رجز مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها
واماندگان را مهلتی ای کاروان سالارها
هوش مصنوعی: منزل بسیار دور است و در این راه، خارها ما را خسته کرده‌اند. ای کاروان سالار، به آنهایی که مانده‌اند کمی فرصت بده.
آگه زرنج بادیه باشند واپس ماندگان
محمل نشینان را چه غم باشد ز زخم خارها
هوش مصنوعی: اگر کسانی که در مسیر سختی و مشکلات قرار دارند آگاه باشند از رنج و درد، پس کسانی که بر مرکب سفر نشسته‌اند و در آسایش‌اند، نباید نگران زخم‌هایی باشند که به خاطر خواری و سختی پیش می‌آید.
هر کس که در این کاروان فهمد زبان عشق را
داند که در بانگ جرس پنهان بود گفتارها
هوش مصنوعی: هر کسی که در این سفر عشق آگاهی پیدا کند، می‌داند که در صدای زنگ کاروان، پیام‌های عمیق و معانی نهفته‌ای وجود دارد.
گو باغبان بر روی ما بندد در گلزار را
ما را نگاهی بس بود از رخنه دیوارها
هوش مصنوعی: اگر باغبان در ورودی گلزار را ببندد، برای ما کافی است که نگاهی به داخل بیفکنیم و از شکاف دیوارها زیبایی را تماشا کنیم.
با این قد رعنا اگر برطرف گلشن بگذری
بندد ز طوق قمریان سرو چمن زنارها
هوش مصنوعی: اگر با این قامت زیبا از گلزار عبور کنی، چمن‌ها به مانند گردن‌بندهایی از سروها به خود می‌پیچند.
عمری طبیب از گفتگو خاموش بودم این زمان
شد آب از سوز دلم مهر لب اظهارها
هوش مصنوعی: مدتی طولانی به دلیل دردی که در دل داشتم، نتوانستم چیزی بگویم، اما اکنون احساسات و نگرانی‌هایم به وضوح بروز کرده است.

حاشیه ها

1400/09/08 16:12
آشوب

وزن این شهر مستفعلن مستفعلن مستفعلن مستفعلن بحر رجز مثمن سالم

1402/11/06 22:02
حمید صیادی

بیت چهارم مصرع اول «گر باغبان بر روی ما....» صحیح تر نیست؟