سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » هزلیات » رباعیات » شمارهٔ ۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خمخانه سریست کوزه دار سرخم</p></div>
<div class="m2"><p>بسته است جلاجل جلالی بردم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرچند خر منست از سر تا سم</p></div>
<div class="m2"><p>صد شکر کنم گر کنمش روزی گم</p></div></div>

دیوان حکیم سوزنی سمرقندی به کوشش دکتر ناصرالدین شاه‌حسینی، امیرکبیر، ۱۳۳۸ » تصویر 569

شمارهٔ ۶

خمخانه سریست کوزه دار سرخم
بسته است جلاجل جلالی بردم
هرچند خر منست از سر تا سم
صد شکر کنم گر کنمش روزی گم

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به خمخانه‌ای اشاره می‌کند که کوزه‌دار آن در آنجا است و این مکان بسته شده است. او از اینکه خرش از سر تا سم زیر بار است، احساس نارضایتی می‌کند، اما در عین حال سپاسگزار است که شاید روزی این بار را از دوش او بردارند. این شعر به نوعی بیانگر احساسات متضاد ازگرفتاری و امید به رهایی است.

شمارهٔ ۴

شمارهٔ ۵

هوش مصنوعی: محل نوشیدن شراب و لذت، جایی است که دیگ کوچک آن برای پر کردن شراب مهیا شده و در آن شروودکر جلال و زیبایی وجود دارد.

خمخانه سریست کوزه دار سرخم

بسته است جلاجل جلالی بردم

هوش مصنوعی: اگرچه الاغ من از سر تا پا نقص دارد، اما باز هم از او تشکر می‌کنم اگر روزی گم شود.

هرچند خر منست از سر تا سم

صد شکر کنم گر کنمش روزی گم

شمارهٔ ۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده