هوش مصنوعی: می‌گویند که چون نظامی هدیه‌ای به من نداد، دیگر نیازی به سرودن شعر نداشتم.

هوش مصنوعی: من گفتم که نمی‌خواهم، او در جواب گفت که من در راه او هزاران شعر می‌سرایم.

هوش مصنوعی: آن که در فن سخن به اوج است و پیشوای دین، همان شاهی است که فرمانروایی بر دریاهای شعر دارد.

هوش مصنوعی: یک بیت از یک شعر بلند، معنا و عمق بیشتری دارد تا ده شعر دیگر.

هوش مصنوعی: هر شعری که او سروده، به تنهایی ارزشی بزرگ دارد و به نوعی، خود او به عنوان کسی که شعر می‌سازد، زبان و بیان شعری را تعیین می‌کند. اینجا نشان داده می‌شود که هنر و قدرت او در شعر به قدری است که هر یک از اشعارش نمایانگر جایگاه اوست.

هوش مصنوعی: او می‌داند که شاعران چه ویژگی‌هایی دارند، چه زمانی شعر خوب می‌سرایند و چه زمانی شعرشان خراب و بی‌کیفیت می‌شود.

هوش مصنوعی: هیچ کس در شعر نمی‌تواند از کسی انتظاری داشته باشد، بدون اینکه به نیتش طمع کند یا هدفی خاص داشته باشد.

هوش مصنوعی: به هر حال، وقتی که چنین روالی وجود داشت، شعر من به شدت آسیب دید و خراب شد.

هوش مصنوعی: فرش صله را به‌وضوح گستراند، همان‌طور که زمین را به آسمان پیوند می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر یک بار محبت و دوستی از من دریافت کردی، حالا بار دیگر شعر و احساسات مرا بپذیر.

هوش مصنوعی: اگر به زبان شعر و ادب بگویی، می‌توانی هزاران شعر زیبا بسازی و از آن لذت ببری.

هوش مصنوعی: ای خسرو، زمانی که درباره نظم و شعر صحبت می‌کنی، می‌توانی به راحتی بگویی که تو شاهی و سردمدار شعر هستی.

هوش مصنوعی: پس زمانی که به شادی زبان باز کردم، هنوز ده شعر ناگفته در دلم دارم.

هوش مصنوعی: اگرچه تو به من چیزی نداده‌ای، اما شعر من هم از خوبی بی‌بهره نیست.

هوش مصنوعی: عقل و خرد را به عنوان اصلی‌ترین بخش وجود خود در نظر بگیر و از افکار و رفتار ناپخته و پر از احساس دوری کن.

هوش مصنوعی: اگر بدانم که تلاش و کوشش من می‌تواند باعث شود تو در بیداد و ظلم به سر ببری، این کار را نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: می‌دانی که من شعر را به وزیر شاه در سمرقند تقدیم کردم؟

هوش مصنوعی: وقتی که در چشمانت نگاه کردم، شاید بلافاصله درگیر زیبایی‌ات شوم و همه چیز را فراموش کنم.

هوش مصنوعی: یک شعر کافی است که از آن دو شعر، بهتر و پرمحتواتر باشد.

هوش مصنوعی: از لطف و إحسان آن بی‌نظیر، رستم، دیگر شاعران را با این شعر محو نکن.

هوش مصنوعی: اگر من از عقل و فهم خود بگذرم و شعر نگوییم، بر تو پیوندی نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: اگر فرض کنیم که تو مرد خوبی هستی، اما شعر من در وصف تو خراب شده است.

هوش مصنوعی: وقتی به من محبت می‌کنی، چه چیزی از وزیر پادشاه برداشتی؟

هوش مصنوعی: هرگاه که تو به وزیر شاه نزدیک شوی، او از تو چندین شعر می‌خواهد، چه یک عدد، دو عدد یا حتی ده عدد.

هوش مصنوعی: اگر توانایی داری، بر همه سپاه شعر بخوان، ولی حواست باشد که ممکن است کسی نباشد که به تو گوش بدهد.

هوش مصنوعی: شعری که به تو گفتم به من بده، چون ارزش آن را درک نکردم و نتوانستم به‌خوبی آن را بیان کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی که شعر تو را نادیده گرفت و به تو پاداشی نداد، همچنان به سرودن شعرت ادامه بده.