هوش مصنوعی: من مانند یک الاغ با خستگی و تحمل بار مشکلات زندگی را ادامه می‌دهم، به خاطر پاداش و ثوابی که شاید پس از ویرانی بصره به دست آورم.

هوش مصنوعی: صد هجای بی‌معنا و بی‌فایده گفته شده، درست مثل اینکه صد دانه شن را جمع کنیم و آنها را از میان سنگ‌هایی که در راه است، جدا کنیم.

هوش مصنوعی: هیچ پاسخی به پرسش تو ندادم، تا زمانی که متوجه شدی من چه می‌گویم و موضوع گفتگو چیست.

هوش مصنوعی: من در مورد او به انتقاد می‌پردازم، اما پاسخ درست و مؤثری در مقابلش وجود ندارد.

هوش مصنوعی: خر با سر بزرگ و خرس با چهره‌ای خاص، و سگی که با سیرت خود، شراب را بر دوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: اگر رابطه‌ات با عیسی (علیه‌السلام) به آسمان‌ها برسد، نیازی به نصب و نشان دادن نسل‌ات نیست.

هوش مصنوعی: سواران بر خر را به سختی به دوش کشیدند و مانند پای بدون انگشت در چنگال رکاب گرفتار آمدند.

هوش مصنوعی: افرادی که به اعتقادات مختلف پایبند هستند، در امتحانات سخت و چالش‌های زیادی قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: من لبش را به طعنه و شوخی می‌آرایم تا آن غیرت‌مندان و اندیشمندان بخندند.

هوش مصنوعی: از دمه چوب می‌توان به راحتی و با سرعت، بافته‌ها را درست کرد.

هوش مصنوعی: خر پیر، که به نظر می‌رسد دیگر توانایی زیادی ندارد، میکشی که از او پوست و مال به دست آوری و در نهایت از این تلاش چیزی به تو نرسد.

هوش مصنوعی: ای کاش مردم به عواقب کارهای خود توجه کنند و بدانند که در روز حساب، نتیجه اعمالشان بر سر آنها خواهد آمد.

هوش مصنوعی: اگر او شخصیتی نداشته باشد، حتی اگر هندی باشد، عذابی و مجازاتی برای او نخواهد بود.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که من مجازاتی ندارم و اگر هم مجازاتی نیست، پس چطور می‌توان عذاب را احساس کرد؟

هوش مصنوعی: این سر شبیه سر کدو نیست و به آن شکل و شمایل تعلق ندارد.

هوش مصنوعی: در این بیت به این موضوع اشاره شده است که اگر کسی فقط ظاهری از دانایی داشته باشد و به عمق مسائل نپردازد، در واقع چیزی درونش نیست و همانند فردی است که مغز او خشک و بی‌ثمر است. به عبارتی، دانش واقعی در عمق است و صرفاً داشتن ظواهر نمی‌تواند نشانه‌ی دانایی باشد.

هوش مصنوعی: فهم و فکر آنقدر نیست که بتوانند معانی سخن را درک کنند.

هوش مصنوعی: من خود را از لبیب گرفتم و صحبت‌های او بی‌مزه و سطحی است.

هوش مصنوعی: اگر دربارهٔ ایرادهایی که به خر شده صحبت کنیم، ممکن است زمانی برسد که برای پوشاندن آن‌ها با عطر خوش و بویی از مشک و گلاب دهان‌مان را پاک کنیم.

هوش مصنوعی: برای اینکه ستایش محبوبم را بگویم، باید ابتدا از این نسیم دلپذیر بهره ببرم.

هوش مصنوعی: حاکم دنیای مریدان، نظام‌الدین، آن کسی است که از رحمت خالص الهی بهره‌مند شده است.

هوش مصنوعی: مردی محترم وجود دارد که به واسطه‌اش، دین و ثروت مورد احترام و توجه دیگران قرار می‌گیرد، مانند بعضی از یاران.

هوش مصنوعی: شاهان مشرق و مغرب، بر این باورند که زیبایی و خوبی فراتر از حقیقت است.

هوش مصنوعی: صاحبقران یعنی کسی که دارای مقام و قدرت است، در میان اهل هنر و دانش، با برخورداری از تمامی فضایل و خوبی‌ها به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: رای روشن او مانند آفتاب است و بخشش او مانند بارانی است که از ابر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: جوانی که بختش ضعیف است، در خواب خود مانند پیر فرتوت و ناتوانی را می‌بیند.

هوش مصنوعی: در شب، هنگامی که هنوز کسی خوابش نبرده، پیرمردی به جوانی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: در قلم تیره، دل او نوری برای ملک فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: شبه به قطره‌ای است که اگر از قلم فرو بریزد، همانند دانه‌ای در آب خوش طعم خواهد بود.

هوش مصنوعی: پیشرفت و خوشبختی او به طور مداوم جوان و تازه است، زیرا دوستانش برای رسیدن به این هدف تلاش می‌کنند.

هوش مصنوعی: عمر دشمنان او بیشتر از این نباشد که مانند حبابی بر روی آب در حال زوال هستند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مخلوق به مبدأ و مقصد و پناهگاهی نرسد، جز به خالق و بخشاینده خود نمی‌تواند پناه ببرد.

هوش مصنوعی: باد، پایه‌های دین و حکومت را به سوی او می‌برد و او را مقصد و پناهگاه می‌سازد.

هوش مصنوعی: خداوند از او خوشنود است و به خاطر او، جهان به وجود آمده است. او دلیل آفرینش را در وجود خود دارد.