هوش مصنوعی: خر به دو ظرف خم شراب در حال نوشیدن است تا اینکه سرش در هاله‌ای از وهم و سراب فرو برود.

هوش مصنوعی: شخصی که همواره در حال نوشیدن است، هرگز خسته نمی‌شود؛ نه به خاطر اینکه هوشیار باشد و نه به خاطر اینکه حالت مستی و فروپاشیدگی داشته باشد.

هوش مصنوعی: گاهی بر اسبی با پوشش خاکستری و گردن بلند سوار می‌شوم و گاهی بر اسبی با پوشش سیاه و پاهای دراز.

هوش مصنوعی: در مکانی که سم اسب بر روی زین می‌خورد، فردی که خواب است به خاطر اشتباهاتش از عواقب آن آگاه نیست.

هوش مصنوعی: در خانه آسمان، جامه‌ای با زیبایی و شعاع آفتاب و روشنی ماه وجود دارد.

هوش مصنوعی: در روز، قاقم به داخل خیمه می‌آید و در شب، سنجاب به خیمه وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: خانه‌ای پر از آرزوها و خواسته‌های بی‌پایه و اساس دارد که در آن نفرین و لعنت بر دامن انسان جاری است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که هنوز نوجوانان و جوانان به بلوغ و کمال نرسیده‌اند و در نتیجه، نتوانسته‌اند به خوبی و درستی رشد کنند. در واقع، اشاره به این دارد که در شرایط نامناسب، پرورش صحیح امکان‌پذیر نیست.

هوش مصنوعی: کسی که در هر زمینه‌ای از دیگران کم‌خبرتر و نادان‌تر است، می‌تواند مرا با سخنانش به یاد کتاب‌ها و علم بیندازد و مهمان افکارم کند.

هوش مصنوعی: او از دوغ میسر، یک شش خوش فوت می‌کند و دروازه را می‌گشاید.

هوش مصنوعی: این مضمون به ارزشمند بودن چیزها اشاره دارد. در اینجا، ملح به نمک و کبریت احمر به نوعی خاص از آن اشاره دارد که نادر و گران‌بهاست. بره به معنای جوان و لطیف است، در حالیکه خضر به عنوان نماد حیات و آبیاری مطرح می‌شود. در نهایت اشاره به چشمه‌ای نایاب دارد که در دسترس نیست و به نوعی کمیابی و ارزش آن اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: نان تازه‌ای که در تنور چوبی پخته می‌شود، به مانند کبابی با طعم خاص و لذیذ است. این تصویر حالتی از شگفتی و زیبایی را در ذهن تداعی می‌کند، مانند بال سیمرغ که نماد بلندی و عظمتی دارد.

هوش مصنوعی: دو طرف درگیر می‌شوند، اما نباید در مورد چیزهای جزئی و بی‌اهمیت ادعای بزرگ‌منشی کرد.

هوش مصنوعی: شکر از طعم خوش شراب به روح و دل انسان تاثیر می‌گذارد و مانند هاله‌ای از سرخوشی او را در بر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: ایاز از خانه‌ای سرد و بی‌روح به خان تغان می‌رود، جایی که پرده‌های زیبا و رنگارنگی آویزان است.

هوش مصنوعی: همه چیز به اینجا برمی‌گردد که آنچه را که نوشته شده است، با دقت و زیبایی بیان کنیم، بدون اینکه فقط به اسم‌ها و عناوین توجه کنیم.

هوش مصنوعی: بهترین شعرای زمان را دروغگو می‌نامند، زیرا شعرش شیرین است ولی بدون افزودن هیچ دروغی.

هوش مصنوعی: شعر من شیرین و دلنشین است و من با صداقت درباره‌ی ستایش وزیر دولت صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: پادشاهی از نسل جواهرات درگذشتگان، که به اصول نیک و پاکی نسبت به نیاکان خود باور دارد.

هوش مصنوعی: بالاخره توی شهر میرانیان، نظام الدین عامر، که فردی برجسته و عالم است، در حال سقوط و نابودی قرار دارد.

هوش مصنوعی: آنکه از گل کوکنار زیبایی و ناز آن را می‌خواهد، به سبب خواب و بی‌توجهی به حقیقت، در معرض ظلم و ستم قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که نوک سفیدی از او به وجود بیاید، مانند زمانی است که بچه‌اش را در لانه‌اش پرورش می‌دهد.

هوش مصنوعی: ظلمی که مانند سیمرغ در کوه قاف پنهان شده است، از پشت حجاب دور می‌شود.

هوش مصنوعی: برابر با هر قاف، نام و آوازه‌ی عدالت او در حال جریان است و این موضوع در دل افراد دانا و خردمند جا دارد.

هوش مصنوعی: سائل و زائر از نعمت‌ها و بخشش‌های او بهره‌مند هستند، و این بهره‌وری به سال و ماه خاصی محدود نیست و هر کس به اندازه سهم خود از آن بهره می‌برد.

هوش مصنوعی: هیچ سوال کننده‌ای به او سلام نکرد، زیرا پاسخی دال بر بلی یا نه دریافت نکرد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که او به گونه‌ای درخشان و باشکوه در خدمت مردم است، گویی که قدرت و ثروت او همچون یک قهرمان در دسترس همگان قرار دارد.

هوش مصنوعی: راوی مانند خورشید تابان است که بر آسمان ویژگی‌ها و خصائل نیک می‌تابد.

هوش مصنوعی: اگر ستاره‌شناس نتواند به درستی او را تحلیل کند، دیگر ارتفاع صُفَصُور (ابزار نجومی) هیچ فایده‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی در راه قدم بگذارد و با جسارت و ایمان پیش برود، می‌تواند به قله‌های بلند و موفقیت‌های عظیم برسد.

هوش مصنوعی: از آسمان تا زمین، نور خورشید و شهاب‌سنگ‌ها به زندگی روز و شب ما می‌تابند.

هوش مصنوعی: به مانند ستاره‌ای در آسمان، در برابر باد، سال‌های ماندگاری او را محاسبه کن.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که اگر تابش آفتاب بر جایی بیفتد و آنجا را گرم کند، مانند یک فردی است که در زیر آفتاب مانده و احساس راحتی و خوشی می‌کند. این imagery به نوعی نشان‌دهنده سرزنده بودن و نشاط در برابر گرما و تابش خورشید است.