هوش مصنوعی: شاعر در اینجا بیان می‌کند که هر بار که نفس می‌کشد، با حس تازه‌ای مواجه می‌شود و این احساس تازه ممکن است از زخم‌ها و دردهایی که در زندگی تجربه کرده، ناشی شود. یعنی هر تجربه جدید و هر نفس می‌تواند یادآور آن زخم‌ها باشد.

هوش مصنوعی: من تا زمانی که او را دیدم، همه وقت و زمانم را به او اختصاص می‌دهم و هیچ زمانی را از دست نمی‌دهم. می‌خواهم تمام گوشه‌های زندگی‌ام را به او نشان دهم و نشان دهم که کجا و چگونه زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من هرگز باز نخواهم گشت به زندگی زشت و پست، حتی اگر به من وعده‌های زیبا و فریبنده داده شود. دل و فکر من نمی‌خواهد در چنین حالت نامناسبی باقی بماند.

هوش مصنوعی: اگر من از نقره بودم، مانند طلا ارزش پیدا می‌کردم، و اگر نقره نمی‌بود، ضعف و زاری‌ام بیشتر می‌شد.

هوش مصنوعی: یا باید با خریدار سیمنا که فریبم می‌خری، یا اینکه با ناله و تضرع به درگاهش بروم، چرا که من گدای بی‌چاره‌ای هستم.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده به بازی با احساسات و رفتار خود اشاره دارد. او گاهی به ملایمت و لطافت برخورد می‌کند و گاهی به شدت و خشونت. این تغییر رفتارها مانند دلبر یا خدمتکاری است که با نرمش و محبت یا با جدیت و دقت به موقعیت‌ها پاسخ می‌دهد، گویی که در میدان نبرد حاضر است.

هوش مصنوعی: من مانند گرگی هستم که با فرارسیدن شب به چپاول بره‌ها می‌پردازم و با صدای بلند اعتراض و زاری می‌کنم.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم با تو به خوبی رفتار کنم، چه با خشونت و چه با نرمی، با این امید که در نهایت نتیجه‌ی خوبی بگیرم و در این راه زیاد درنگ نکنم.

هوش مصنوعی: من در شب عید مهمانان را دعوت می‌کنم، زیرا نمی‌دانم در روز عید در کدام حال و مکانی خواهم بود.

هوش مصنوعی: در شب اول ماه شوال، کودکان را تا روز نگه می‌دارم و در روز نیز به آنها آزادی می‌دهم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم آن‌ها را طوری به هم نزدیک کنم که نشان دهنده‌ی حس نارضایتی و کینه‌ای باشد که در من باقی‌مانده است.

هوش مصنوعی: زمانی که آن‌ها به دنبال من بیفتند و تلاش کنند که مرا از میان شعله‌های آتش بیرون بکشند، من خودم را نجات می‌دهم.

هوش مصنوعی: وقتی از من بپرسند کی هستی، می‌گویم من از بندگان خدا هستم که در این در، به دنیا آمده‌ام.

هوش مصنوعی: سعد به این موضوع اعتقادی ندارد، اما امیدوار است که تا شب عید، خیری از خود نشان دهد.

هوش مصنوعی: خوشبخت‌ترین کسی است که در مورد تو از بزرگ‌ترین خوشبختی‌ها سخن بگوید، زیرا من خود را حتی در حد خاک پاهای تو می‌شمارم.

هوش مصنوعی: از دستانم صدای دعوت تازه‌ای برمی‌خیزد، چرا که تا عید را درک کنم، باید بتوانم.

هوش مصنوعی: اگرچه در شعر من از بار سنگین مشکلات حرفی زده شده، اما من به این شعر تنها به عنوان یک درباری نمی‌نگرم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از خوشحالی و شادابی این شعر بگویم، می‌توانم با خیال راحت از شوخی و لطافت آن سخن بگویم.