هوش مصنوعی: پسر دیو بوالعطا به شهر آمد و به او ارزش و قیمتی داده شد که بسیار بالاست.

هوش مصنوعی: آری، شب به طلا ارزشی می‌دهد، اما ارزش واقعی در ایستادگی و حرمت چیزی ست که بی‌دلیل نخورده و نیاورده شده است.

هوش مصنوعی: چون ابرو مانند شب است، آن فرزند ناپاک از تاریکی و روشنی این دو پادشاه به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: از آن روی که باید دیو را ببینند، سعی و کوشش کنند و دعاهایی بخوانند.

هوش مصنوعی: اگر تو به خاطر راحتی به دنبال او نیفتی، بلکه از روی نداختن بلا و مشکلات، او را از سر خوان و زندگی‌اش دور کن.

هوش مصنوعی: تا وقتی که گرسنگی را حس کند و نان را فراموش کند، خوردن چلو و لوبیا را ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که شور و هیجان در وجودت ایجاد می‌شود، تمام وجودت را تحت تأثیر قرار می‌دهد و به نوعی همه چیز را به هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: می‌گویند که در کوه‌ها و دشت‌ها، گیاهانی وجود دارد که اولیا و پرهیزکاران از آن‌ها تغذیه می‌کنند.

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند مانند اولیاء و افراد بزرگ و نمونه شود، اگر تنها به حرف‌های بی‌معنا و گزاف گوش دهد و به آنها توجه کند.

هوش مصنوعی: در یک روز، در این جشن و میهمانی، آن دیو بی‌وفا به پایان کارش می‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی به ملاقات ما آمد و با شتاب گفت که مدت زیادی است به دنبالتان می‌گردم.

هوش مصنوعی: تا وقتی که دعوت و مهمانی مرا به طور کامل ببیند، همه آداب و سنت‌های ما را درک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: از خواجه برایم تعریف کنید و از او چشم‌پوشی داشته باشید، تا عطار را به یاد آورید.

هوش مصنوعی: گفتیم که سپاسگذاریم و در آن به ستایش و تمجید می‌پردازیم.

هوش مصنوعی: ما به دنبال درک عمیق‌تری از واقعیت هستیم، اما همزمان باید مراقب باشیم که به عقب بازنگردیم و از اشتباهات گذشته آگاه باشیم.

هوش مصنوعی: به باغ رفتیم تا دعوتی را ببینیم که نه نان داشت و نه غذا.

هوش مصنوعی: او در محل خود مشغول به کار و فعالیت است و نباید بر سر راه دیگران مانع ایجاد کند.

هوش مصنوعی: جواب کسی که با دقت و تلاش می‌کوشد، همواره در پس احتیاط و احترام به مقام‌های بزرگ‌تر و اولیا خواهد بود.

هوش مصنوعی: ما کسی را دیدیم که برای خدا و به خاطر نماز شب به سفره‌ای آمده بود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که درختی که به آن اشاره شده، ریشه‌هایش را در زمین محکم کرده و به صورت استوار و پراکنده در اطراف خود گسترش یافته است. مشابه آن، نان نیز مانند ریشه‌های درخت قرار دارد و به نوعی به تغذیه و زندگی انسان وابسته است. این تصویر به ارتباط عمیق انسان با نعمت‌های طبیعی و منابع زندگی اشاره دارد.

هوش مصنوعی: خواننده، برای من آهنگ بنواز و دعا کن، ای جان من! تو که نان روزی ما را به دوش داری.

هوش مصنوعی: ما همه دور این سفره نشسته‌ایم و در جستجوی تکه‌ نانی هستیم که از هم جدا شده است.

هوش مصنوعی: بر سر سفره نانی نیافتیم، چرا که یک نفر ناشتا و بدون خوردن صبحانه، سفره را ترک کرد.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه شاید او را به خاطر خودخواهی و ریاکاری‌اش مقصر بدانی، اما به هر حال او به نوعی در این موقعیت قرار گرفته و باید تحمل کند.

هوش مصنوعی: او گفت که بر او آفرین می‌گویم. من هم پاسخ دادم که می‌خواهم بگویم، اما نمی‌دانم از کجا شروع کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم کدام را تحسین کنم، جای بره و مرغ را یا جای خلیلی و مربا را.

هوش مصنوعی: من بر میز خالی دعا می‌کنم تا ایزد خطاهایم را بر من بنویسد.

هوش مصنوعی: اگر در جنگ، بنده‌ات بیشتر رنج بکشد، پس چرا باید برادرت را دوست نداشته باشی، همان‌طور که اگر اسبی را تربیت کنی.

هوش مصنوعی: در میان تمام افرادی که شایسته تقدیر و ستایش هستند، تنها سید، که به عنوان بهترین نسل پیامبر شناخته می‌شود، را سزاوار می‌دانم.