گنجور » سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۰ - ای سیمین سرو

ای جفت دل من از تو فردم

وی راحت جان ز تو بدردم

تا با دل و جان من تو جفتی

من از دل و جان خویش فدم

رنجی که من از پی تو دیدم

دردی که من از غم تو خوردم

بر گوی و بیازمای یکبار

تا بشناسی که من چه مردم

من شاخ وفا و مردمی را

کی چون تو گسسته بیخ کردم

داری دل و جان دهم بعشقت

در ششدر اوفتاده نردم

ای سیمین سرو در فراقت

چون زرین فال زار و زردم

بیجاده لبا زفرصت تست

رخساره چو کهربای زردم

با لشگر هجر تو همه سال

ز امید وصال در نبردم

با آتش و آب دیده و دل

گردد ز تو جوی با دو گردم

زان آب چو خاک خارمندم

آتش همچو باد سردم

عشق تو بجان شگرد دارم

تا عمر بسر شود شگردم

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)

قالب شعری: غزل

منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.