هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که نغمه‌سرا یا شاعری که قدیمی و با تجربه است، دوباره به یاد جوانی و خوشبختی‌اش افتاده و درباره جوانی که دارای مقام و ثروت است، می‌سراید. این مداح از یادآوری جوانی و موفقیت‌هایش به وجد آمده و به ستایش او پرداخته است.

هوش مصنوعی: نظام الدین، وزیر شاه شرق، شخصی عادل و برجسته است که هم به عنوان وزیر و هم به عنوان امیر از خانواده‌های اشرافی و مهم به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: دارنده ی قدرت و سلطنت بی‌نظیری در علم و هنر است و او مانند کسی نیست که بتوان او را با کسی مقایسه کرد.

هوش مصنوعی: تخت و جایگاهی که از آن بهره‌برداری می‌شود، کم در دیدرس دیگران قرار می‌گیرد و کسانی که در جایگاه‌های بلند و با شخصیت‌های بزرگ قرار دارند، کمتر شناخته می‌شوند. در واقع، افرادی که دارای هدف و آرمان‌های بلند هستند، دارای ذهن روشن و فهم عمیق‌تری هستند.

هوش مصنوعی: از راز و روشنایی درونش نور می‌تابد، چنانکه خورشید درخشان می‌تابد و به همین ترتیب، همان‌طور که خورشید گذشته روشنی می‌بخشد، او نیز روشنی را به من می‌دهد.

هوش مصنوعی: عدالت او به کمک مردم آمده است تا هیچ‌کس در چنگال ستمگر نیفتد.

هوش مصنوعی: در گذشته، مردم به خاطر ستم‌ها به دادخواست و ناله و فریاد پرداختند، اما او به دنیا آمد و عدالت را به ارمغان آورد. او به داد ستم‌دیدگان رسید و فریاد آن‌ها را پاسخ داد.

هوش مصنوعی: زمانی که رهبر، مسیر انصاف و عدل را در پیش گرفت، بچه آهو از شیر شیران سیراب شد.

هوش مصنوعی: اگر دل مانند قیر باشد و چهره همچون طلا، دشمنی که بر اثر این حال به او حمله کند، مانند پرنده‌ای است که با جوجه‌اش در دریای قیر می‌افتد و ناتوان می‌ماند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به دنیای پر از خطر و مشکلات اشاره می‌کند که در آن، ثروت و امکانات گاهی به آسانی به دست نمی‌آید. او همچنین به لباسی با آستین طلایی اشاره دارد که می‌تواند نماد قدرت یا ثروت باشد. در نهایت، شاعر بر این نکته تأکید می‌کند که از خط و نشانه‌های خداوند، نیازی به فخر و برتری نیست و انسان می‌تواند از آن بهره‌مند شود، حتی اگر فقیر باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی با وجود او به فقر خود پی می‌برد و در این جهان هیچ کس نمی‌داند که چگونه باید از او دلگرمی و پاسخ دلپذیری دریافت کند.

هوش مصنوعی: زمانی که خداوند مخلوقات را مانند مایه‌ای خمیر می‌سازد، آنچه که در دل و وجود آدمی نهفته است را نیز به طور شگفت‌انگیزی به نمایش می‌گذارد. مانند آن که از خمیر، مویی نازک و زیبا بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: از تنور داغ و پرحرارت احساسات ناراحت‌کننده یک شخص با نفوذ، حسادت افرادی که مقام او را نمی‌پسندند، مانند نانی نپخته و خام می‌سوزد و به تباهی می‌رود.

هوش مصنوعی: تو با قلم خود، زیبایی به ملک و شاه بخشیده‌ای و به خاطر تو، تخت سلطنت و مقام ریاست زینت یافته است.

هوش مصنوعی: اگر صدای گردش کلک تو را سپهر بشنود، قبل از دیگر سیارات، بازار تیر را خواهد شکست.

هوش مصنوعی: اگر تو حامی و پشتیبانی تو را به تیر برساند، هیچ ترسی از آتش و خطر نخواهی داشت و مانند یک تیر که از هدف خود می‌گذرد، به سوی جلو حرکت خواهی کرد.

هوش مصنوعی: عاقبت کسانی که با بداندیشی به دیگران آسیب می‌زنند، باید گرفتار بلاها شوند. مانند دردی که از دوست یا محبوب به دل می‌نشیند و جان را آزار می‌دهد.

هوش مصنوعی: حسودان تو همچون سرما و یخ از حسرت می‌لرزند و دلشان آکنده از عذاب است.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که همهٔ افراد در دنیا که در مقام ستایش و تحسین به سر می‌برند، در مقابل مقام تو که صاحب قدرت و مقام هستی، ایستاده‌اند؛ چه جوانان و چه پیران. این نشان‌دهندهٔ جایگاه بلند تو و ارادت دیگران به تو است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در علم سخن گفتن و در درس بخشش همانند تو نیست، تو در قضاوت و درک مسائل بی‌نظیری.

هوش مصنوعی: شعر من مثل دانایی برای افراد نادان است، همان‌طور که درخت گل به نظر خر می‌آید. شعر من در مقابل او مانند گندم در برابر گل است.

هوش مصنوعی: وقتی که نویسنده قلم را در دست می‌گیرد و مانند باران بر کاغذ می‌نویسد، خطوط زیبا و دل‌نشینی بر روی حریر سفید نقش می‌بندد.

هوش مصنوعی: وقتی تیغ ستمگری روزگار بر تو فرود می‌آید و تو را از مسیرهای خوشبختی دور می‌کند، باید به دنبال نوشتن سرنوشت خود باشی و با اراده و تلاش، سعی کنی آن را تغییر دهی.