هوش مصنوعی: ای کسی که خوبی‌ها را در دنیا برای من فراهم می‌کنی، مرا در راه نیکوکاری و نیکنامی حفظ کن و رهبری کن.

هوش مصنوعی: وقتی راه خوبی برای رفتار کردن وجود دارد، از هیچ راه دیگری به آن برنگردانید.

هوش مصنوعی: وقتی که من در انجام کاری به درستی نیاز به کمک دارم، تو که همیشه یاور من هستی، برخی از مردم با افکار منفی در مورد من قضاوت می‌کنند. از آنها بخواه تا به من کمک کنند.

هوش مصنوعی: نام من به عنوان صاحب عادل در نظر مردم، عمر است. آنها از ظلم و ستم دنیا دوری می‌کنند و از نادرستی‌های من پرهیز دارند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که راه و روش من به عنوان یک نام مشابه در دسترس باشد، تو هم بر اساس این روش به من توجه داشته باش.

هوش مصنوعی: به خاطر انصاف خودت، مردم در آرامش خواب خوش فرو رفته‌اند، تو لطف کن و مرا از خواب غفلت بیدار کن.

هوش مصنوعی: بگذار من از خودم جدا باشم و از نعمت‌های تو بهره‌مند شوم. جایگاه خودم را از خودخواهی دور نگه‌دار و از خودپسندی و استکبار برحذر باشم.

هوش مصنوعی: ای پادشاه، من بنده‌ای هستم که از هر موجود ناتوان‌ترم. می‌خواهم بگویم که حتی در برابر عظمت تو، من به هیچ وجه قدرتی ندارم. این موضوع نیز در برابر مردم و در جامعه تو، مرا به مقام سلطنت نمی‌رساند.

هوش مصنوعی: می‌خواهم درون خانه‌ام نشسته و به یاد خاطرات بروم. همچون کسی که به خاطر اشک‌هایش، دلی پر از غم پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: من از افرادی که به من محبت کردند و از خود جدا شدم، دردی که دارم این است که دل به دل آنها سپرده‌ام و حالا از دوری آنها رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: از چشمانم اشک‌ها به مانند جواهر نازل شده است و همچنان که این اشک‌ها از مژه‌هایم در می‌آید، زیبایی و ارزشمندی را برای من به ارمغان آورده است.

هوش مصنوعی: بدون وجود ضیاء الدین، که دارای اندیشه‌ای روشن است و بدون فرزندان او، تمام روشنایی‌های جهان برای من تاریک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در قلب و چشمم شوقی مانند نور جوانی وجود دارد، و آتش ستاره‌ای bright بر دل گرفتم که در دل من ابر غمی را ایجاد کرده است.

هوش مصنوعی: دل من نسبت به فرزندان و عزیزانم غمگین و دلسوخته است و از هیچ‌کس در این دنیا در غم و اندوه من خبری نیست.

هوش مصنوعی: من همیشه به خاطر غم‌های زندگی ناراحت بودم، اما آن غم به تنهایی کافی نبود تا زمانی که دیگران به غم من اضافه کردند و غمگساری من را بیشتر کردند.

هوش مصنوعی: زمانی که از بیماری بهبود یافتم، مرگ فرزندی به من نزدیک شد تا دوباره رنج و بیماری‌ام را احساس کنم.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که چرخ زندگی که نمایانگر شادی‌ها و خوشی‌های من است، باعث حسادت و غم در دل من شده است. به نوعی، به رغم خوشی‌هایی که دارم، حس غم و نارضایتی نیز در درونم وجود دارد.

هوش مصنوعی: غنچه گل را که مانند نی در باغ بهشت است، کار من این است که باید ببینید گلزار من را.

هوش مصنوعی: من با این مقام و عزتی که اکنون دارم، دیگر شایسته این همه درد و زاری نیستم.

هوش مصنوعی: وقتی از آن نیروی حیات‌بخش و غذایی که روح را تغذیه می‌کند فاصله گرفتم، اشک‌هایم مانند یاقوت و چهره‌ام شبیه سکه‌ای طلایی شده است.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به طلا و مروارید، چشمان پر از اشک و صورت غمگینم را به سمت شاه عادل می‌برد. او می‌خواهد مرا بخرد.

هوش مصنوعی: پادشاه سنجر، خداوندی که به هر کسی نگاه می‌کند و سرنوشت او را می‌بیند، در این دیدار خوش شانسی و خوشبختی من را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: برای این‌که در پیشگاه او به ستایش و سپاس بپردازم، خدای من، دلم آرام است و زبانم به راحتی سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: من در حضور او از خوبی‌های تو سخن می‌گویم، زیرا او به خاطر خوب گفتارهایم به من ارج و مقام بخشیده است.

هوش مصنوعی: خیلی راحت و بی‌دغدغه زندگی می‌کنم، چه در مقام سلطانی، چه در حال کشاورزی یا تجارت. اما وقتی در برابر پادشاه قرار می‌گیرم، باید هوشیار و تیزبین باشم.

هوش مصنوعی: من به یاری و محبت تو، ای خدا، اقدام می‌کنم تا در روز قیامت از اعمال ناپسند من درد و رنجی بر من نرسد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم که شاه حاکمیت خود را به نرمی و با لطافت انجام دهد، تا در روز قیامت بتوانم با آرامش و سبکی برحضور خداوند حاضر شوم.

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، من تنها به امید لطف و بخشش تو تکیه کرده‌ام. تنها تو می‌توانی مرا با عزت و خوشبختی دوباره به زندگی برگردانی.