هوش مصنوعی: شیران جنگ و فرمانروایان زمان عبّاس، عون، جعفر و عثمان مشهور هستند.

هوش مصنوعی: وقتی خزان به باغ بوتراب آمد، هر چهار سمت سرو تحت تأثیر وزش بادهای مرگبار قرار گرفتند و متأثر شدند.

هوش مصنوعی: عباس هر سه برادر را صدا زد و آنها را به نزد خود فراخواند و وقتی یک نفر از آنها به جمع پیوست، تعدادشان به چهار نفر رسید.

هوش مصنوعی: گفت حالا که کار برای حسین دشوار شده، ننگ است که ما در زندگی‌مان به چنین روزگاری برسیم.

هوش مصنوعی: در این بیت، می‌توان گفت که همه چیز در خواب و آرامش است، مانند گیاهان و لاله‌ها که رنگ روشن و زیبایی دارند. اما حسین، مانند درخت سرو، ایستادگی و استقامت نشان می‌دهد و در این وضعیت تنهایی و بی‌یار بودنش حس عمیق‌تری را منتقل می‌کند.

هوش مصنوعی: بدین معناست که هر سه عشق، چه عشق به خود، چه عشق به پروردگار و چه عشق به دیگران، در دل من ایجاد دلبستگی و شیدایی کرده‌اند. این احساسات چنان قدرتمندند که به من اجازه نمی‌دهند تا به آرامش برسم و قلبم مملو از غم و اندوه است.

هوش مصنوعی: اگر درد و حسرت شما بر دل من اثر بگذارد و من از روی خشم برآیم، می‌خواهم از دست افرادی پست و حقیر انتقام بگیرم.

هوش مصنوعی: هر سه نفر را به سمت جنگ فرستاد و از احساس مرگشان در دلشان شعله‌ای ایجاد کرد.

هوش مصنوعی: پس او بدون هیچ لشکری به سمت شاه رفت و بر زمین بوسه زد و پرچم خود را محکم بر افراشت.

هوش مصنوعی: علم به معنی پرچم یا نشانه نظامی است و در اینجا نشان‌دهنده یگان سپاه است. اگر این سپاه در جنگ دچار آسیب و تلفات شده باشد، نگه‌داری یا استفاده از این پرچم چه فایده‌ای دارد؟ اینجا به نوعی بی‌فایده بودن نگهداری و نمایش پرچم در شرایطی که سپاه به شدت آسیب دیده، اشاره شده است.

هوش مصنوعی: اجازه گرفت از آن پادشاه بدون یار و بی‌نیاز و بر اسب سوار شد و به سمت میدان جنگ رفت.

هوش مصنوعی: ناگهان صدای ناله و درخواست کمک را شنید و به سرعت توجهش جلب شد و از وضعیت پرمشغله‌اش خارج شد.

هوش مصنوعی: به سمت خیمه برگشت و مشکی (ظرف آب) برداشت و به سوی رود فرات حرکت کرد، در حالی که جگرش از شدت تشنگی می‌سوزد و دل نگران است.

هوش مصنوعی: شخصی مشک خود را پر کرد و سپس از آب کفی برداشت. او قصد داشت از آن آب شیرین بنوشد.

هوش مصنوعی: او به یاد آن عمیق غم و تشنگی حسین، اشک‌هایش را به خاطر نوشیدن آب ریخت و سوار شد.

هوش مصنوعی: به خود گفت: ای نفس، کمی آرام‌تر حرکت کن، زیرا حسین در بیابان تشنه مانده است.

هوش مصنوعی: عباس، تو که بی‌وفا نبودی، حالا چه شده که تو آب نوشیده‌ای و حسینت در انتظار مانده است؟

هوش مصنوعی: اگر تو به وفا و پایبندی عمل نکنی، بسیار از کسانی که به وفا مشهور هستند، به یاد تو خواهند بود و ممکن است حتی به صورت نیکو از تو یاد کنند، هرچند که خودت وفادار نباشی.

هوش مصنوعی: اگر دور شده‌ای، اما فراموش نکن که برادری و احترام به یکدیگر را حفظ کنی و به عهد و محبت وفادار باشی.

هوش مصنوعی: با دل تشنه و پرشور به سمت آب روان رفت و آن بزرگوار مشک را بر دوش خود حمل می‌کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که شیر قدرتمند از کنار رود فرات خارج شد، تصمیم به نمایش قدرت و عظمت خود گرفت، گویی او پادشاه است.

هوش مصنوعی: دیدند که گروهی از دوزخیان به سوی او می‌روند و مانند آب، رحمت و برکتش به بار می‌شود.

هوش مصنوعی: پس مانند سیل، جمعیت به حرکت درآمد و از هر طرف طوفان تیر و سنگ به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: همه به یکباره به آن جوان شجاع حمله کردند، جوانی چون شیر در میان گرگ‌های بسیار.

هوش مصنوعی: هیچ کس یک فرد را ندیده که به تنهایی چندین هزار تیر را تحمل کرده باشد، و همچنین هیچ کس گلی را ندیده که به تنهایی چندین هزار خار را به دوش بکشد.

هوش مصنوعی: او در حال نبرد با خود بود و بی‌خبر از اینکه چقدر به چپ و راست خود آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: او مشک را از سمت راست به سمت چپ منتقل کرد و از درد سینه‌اش شعله‌ای را بر دل انسان‌های پاک و معصوم افکند.

هوش مصنوعی: شخصی در حال مراقبت و محافظت از آب است و از موضع خود به جلو حرکت می‌کند، اما ناگهان دشمنی از سمت چپش حمله می‌کند و او را دچار مشکل می‌سازد.

هوش مصنوعی: پس مشک را با دندانش گرفت، زیرا هیچ راهی برای باز کردن این گره با دست وجود نداشت و تنها با دندانش توانست به این کار بپردازد.

هوش مصنوعی: او بر اسبش کوبید و گفت: ای شانس خوب، کارم از دست رفته و از اختیارم خارج شده است.

هوش مصنوعی: اگر این آب را به تشنگان برسانی، بر اسب و الاغی که سوار شده‌ای، به تو افتخار خواهد آمد.

هوش مصنوعی: برای رفع تشنگی، اگر این آب را بریزید، بر رقبای خویش پیشی خواهید گرفت و در میدان زندگی موفق خواهید شد.

هوش مصنوعی: او به سرعت به سمت خیمه می‌رفت که ناگهان به طور اتفاقی تیر قدر آزاد شد و به مشک برخورد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن تیرکین (مؤثر) بر زمین ریخت، زمانه در چشمانش مانند تاریکی شب شد.

هوش مصنوعی: همچون مشک، اشک ملک هم بر زمین ریخت و این اشک، از خاک به چهره‌ی آسمانی‌ها غبار آورد.

هوش مصنوعی: زمانی که آب به زمین ریخته شد، خاک بر سرش پاشیده شد و بوی تراب در باغ بهشت فاطمه پیچید، به صورتش آسیبی وارد شد.

هوش مصنوعی: او به حتم برای کشته شدن آماده شد و گفت که هزار بار مردن بهتر است تا اینکه شرمنده باشد.

هوش مصنوعی: سپس، تو با چوب و نیزه و شمشیر و تیر و سنگی به او حمله کردی که از سمت چپ، کوفی‌ها هم بودند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از خانه زین به پایین افتاد، با صدای بلند فریاد زد: "ای برادر!" و از دلش ناله کرد.

هوش مصنوعی: وقتی حسین فریاد برادرش را شنید، انگار که یک پلنگ به دنبال طعمه‌اش به راه افتاده است.

هوش مصنوعی: او به دشت پر آشوب نگاهی انداخت و دید که بدن بی‌دست و تکه‌تکه‌ای بر زمین افتاده است.

هوش مصنوعی: با اندوهی عمیق، ناله‌ای از دل برکشید و گفت: "ای برادر عزیزم عباس، تو یادگار پدرم هستی."

هوش مصنوعی: امروز روز کمک و همکاری است، از جا بلند شو و به یاری هم برویم.

هوش مصنوعی: خود را بکش به جلو و میدان را واگذار کن، چرا که اهل بیت در خیمه‌ها با نگرانی و بی‌تابی نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: حسین باید برود تا خانواده‌اش را آرام کند، زیرا دیگر کار از فرات و آب‌رسانی گذشته است.