هوش مصنوعی: ای سرزمین کربلا، تو محل محبوب من هستی، یعنی تو جایگاه اصلی و روحانی شهید گل هستی، که همیشه یاد و نام او در دل‌ها باقی است.

هوش مصنوعی: تو همان بهشت و باغ گل هستی که در آن گل‌های یاسمن می‌رویند و زیبایی‌های آنِ تو و خانواده‌ات است.

هوش مصنوعی: از آن بدن زیبا که در خاک تو آرام گرفته است، تا زمانی که چشم می‌زند، کارش به زیبایی و شکوفایی نسترن مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: این رایحه سیب که از تو به مشام می‌رسد، آیا مربوط به سیب بهشتی است، یا اینکه این عطر ناشی از سیب پنهان در وجود توست؟

هوش مصنوعی: خاک تو به اندازه‌ای با ارزش است که حتی توهین‌های زیادی به آن می‌شود. در واقع، تو در خود بسیاری از زیبایی‌ها و رازها نهفته‌ای.

هوش مصنوعی: در گلزار و چمن خبری از اندوه نمی‌شنویم، زیرا که در اینجا، دلیلی برای غم نیست و فضای شادی و زیبایی خود را دارد، اما همواره یادآور آن هستیم که اینجا پیکر گلشن و محلی برای اندوه نیز می‌تواند باشد.

هوش مصنوعی: ای کرب و بلا، چه شکوه و عظمت داری که نام تو همیشه همراه نام حسین است و در هر جا یاد تو به یاد او می‌آید.

هوش مصنوعی: بسیاری از پیچ و تاب‌های زیبا و دل‌نواز به تو از زیبایی‌های بزرگ و کوچک می‌رسد، و فاصله‌های معنوی به تو از جنس مردان و زنان وجود دارد.

هوش مصنوعی: زلف‌های پیچیده و درهم تو باعث دل‌شکستگی‌های بسیاری شده است. به طوری که در دل‌های ما، درد و رنجی نهفته است که نشانه‌ای از آن را در خود تو می‌توان دید.

هوش مصنوعی: غزالان حجازی از زیبایی و شور جوانی سرشارند و این احساسات به من انگیزه می‌دهد، اما در عین حال ذاتی از غیرت و افتخار و فرهنگ تاتار را نیز درون خود دارم.

هوش مصنوعی: آغوش خاک و گل با درد و رنج و اشک دل من آمیخته شده است و تو مانند سنگ قیمتی یمن، زیبایی و ارزش خاصی داری.

هوش مصنوعی: در تو هفتاد و دو نفر هستند که همگی زره‌پوش و آماده نبردند. اما وقتی به هر یک از آن‌ها نگاه می‌کنم، می‌بینم که بدون کفن هستند و این نشان می‌دهد که هنوز آماده دفاع نشده‌اند.

هوش مصنوعی: برای لب‌های تشنه و دل‌های سوخته، تا پایان دنیا هر صبح، نسیم سحری مانند بادبزنی خنک‌کننده است.

هوش مصنوعی: شور و حال جدیدی در تو به وجود آمده است، «وفایی»، انگار این می که نوشیده‌ای از اعماق دنیاست.

هوش مصنوعی: اگر شور و هیجان حسین در دلت نیست، پس این شیرینی کلامی که امروز داری از چیست؟