هوش مصنوعی: ای کسی که هم رهبری من هستی و هم صاحب اختیار من، ای آفتاب دانش و عقل در آسمان.

هوش مصنوعی: ای کسی که از آغاز هستی، دیوانه‌وار نوشته‌های من را می‌نویسی، تو را وفادار می‌خوانم.

هوش مصنوعی: ای کسی که باغ زیبای نظم را آبیاری کرده‌ای، مویت همچون ابرهاست.

هوش مصنوعی: تو که در برابر رأی و چهره‌ات، شب و روز در حال سجده به ماه و آفتاب هستی.

هوش مصنوعی: ای نامه‌ی خوش اقبال عمان، که از فضای خاطراتت، نوری درخشید.

هوش مصنوعی: وقتی پیام‌آور به من خبر را آورد، او به تفکیک هر فصل و هر موضوع آن را برایم خواند.

هوش مصنوعی: خط زیبای او چنان در چشمان من شعله‌ور شد که مانند نگاهی افسون‌گر، مرا مجذوب کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که کلمات و معانی در کنار هم به خوبی قرار می‌گیرند، برای من در این دنیا زیبا و دلپذیر جلوه می‌کنند.

هوش مصنوعی: او با واژه‌های شیرین و دلنشینش، از خوشبختی و شادابی روحش سخن می‌گوید، همچنان که جان جوانی تازه و شاداب است.

هوش مصنوعی: پس از اینکه به تلمیحات و کنایه‌های او دقت کردم و با بهره‌گیری از آنها در گفتگوهایم، در هنر سخنوری به کمال رسیدم و به حد نصاب لازم دست یافتم.

هوش مصنوعی: در اینجا به این موضوع اشاره می‌شود که در زمینه‌ی دانش و فنون مختلف، قوانینی وجود دارد که همواره ثابت و پایدار هستند. مانند یک دفتر که فصل‌های مختلفی دارد و هر فصل می‌تواند جنبه‌های متفاوتی از موضوع را بررسی کند.

هوش مصنوعی: مداد مشک‌نویس به عطر خوش مشک مشغول شد و پس از مدتی آن عطر ناب دوباره به زندگی اش بازگشت.

هوش مصنوعی: هرکس که آن نافه (بوی خوش) و سخن و خط (خط زیبا) را دید، گفت: «چه چیزی است که شگفت‌انگیز است!»

هوش مصنوعی: این شخص گویا کیست ای خدا که با سخنانش، روح زمین را پر از عطر گلاب کرده است؟

هوش مصنوعی: این وفا، مکان مقدسی برای فارس‌هاست که قادر است از آب، آتش و جادو ایجاد کند.