هوش مصنوعی: دلم را همچون پیمانه‌ای پر از شراب، باز کرده‌ام تا با نوشیدن این می، ایمان و اعتقادم را تجدید کنم.

هوش مصنوعی: تنها دل من است که به تنهایی زیر فشار زلف کسی قرار دارد، هیچ‌کس دیگری را ندیده‌ام که به شکلی اینچنین به چنگال عشق دچار شده باشد.

هوش مصنوعی: عشقت مرا از خود بی‌خود کرده و جانم را در راه تو می‌دهم. اگر بخواهم زندگی‌ام را به تو بسپارم، خوشی‌ام را از تقدیر می‌گیرم.

هوش مصنوعی: چاه زنخدان تو، یوسف دل را به خود جلب کرد و از میان همه نقاط و مکان‌ها، او به این زندان علاقه‌مند شد.

هوش مصنوعی: اگر روزی بتوانم به آن زلف بلندت دست بزنم، می‌توانم به تفصیل در مورد شب‌های جدایی با تو صحبت کنم.

هوش مصنوعی: دیروز گفتی هر چیزی که می‌خواهی از ما بخواه، اما آیا چیزی بهتر از آنچه که من می‌خواهم وجود دارد؟

هوش مصنوعی: اگر لبان تو اشاره‌ای کنند که باید جانم را فدای تو کنم، ارزش جان من در برابر تو آن‌قدر نیست که بخواهم جانم را بدهیم.

هوش مصنوعی: ای دوست، مرا به جهنم نبر، زیرا عشق تو و آرزوی تو باعث می‌شود که یاد تو را بهشتی ببینم.

هوش مصنوعی: اگر به بهشت بروم، همچنان به دنبالت خواهم بود. وفایی چه می‌داند که رضوان بهشت چطور می‌تواند جای تو را بگیرد؟