شاطر عباس صبوحی » دوبیتی‌ها » شب

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دست بر زلفش زدم، شب بود، چشمش مست خواب</p></div>
<div class="m2"><p>برقع از رویش گشودم تا درآید آفتاب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتمش خورشید سر زد، ماه من بیدار شو</p></div>
<div class="m2"><p>گفت تا من برنخیزم، کی برآید آفتاب</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 9011 - شاطر عباس صبوحی » دوبیتی‌ها » شب

فال قهوه

دست بر زلفش زدم شب بود چشمش مست خواب
برقع از رویش گشودم تا درآید آفتاب
گفتمش خورشید سر زد ماه من بیدار شو
گفت تا من برنخیزم کی برآید آفتاب

هوش مصنوعی: در این شعر، گوینده در شب به چهره محبوبش نگاهی می‌اندازد و خواب‌آلودگی او را می‌بیند. او برقع محبوب را کنار می‌زند تا نور خورشید به او برسد و او را بیدار کند. گوینده به محبوب می‌گوید که خورشید طلوع کرده و از او می‌خواهد که بیدار شود، اما محبوب در پاسخ می‌گوید که تا او نرود، خورشید نیز نخواهد آمد.

شب

هوش مصنوعی: در شب، به زلف او دست زدم و وقتی چشمش خواب‌آلود بود، با احتیاط برقع را از روی صورتش کنار زدم تا صبح طلوع کند و نورش را به چهره‌اش بیاورد.

دست بر زلفش زدم، شب بود، چشمش مست خواب

برقع از رویش گشودم تا درآید آفتاب

هوش مصنوعی: به او گفتم که خورشید طلوع کرده، بیدار شو. او پاسخ داد: «تا من بیدار نشوم، چگونه می‌تواند آفتاب بلند شود؟»

گفتمش خورشید سر زد، ماه من بیدار شو

گفت تا من برنخیزم، کی برآید آفتاب

شب

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها