هوش مصنوعی: وقتی که بوسه‌ای از آن لب‌های زیبا گرفتم، جانم به لبم رسید و به نوعی آرامش یافتم.

هوش مصنوعی: از دیدن زیبایی‌های او محرومم مکن، چون من به زیبایی‌های سرو، گل و بادام عادت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی! چرا برای من داستان جمشید را می‌گویی؟ من خود جمشید هستم و در دستانم جامی دارم.

هوش مصنوعی: از عشق، مرا بدنام نخوانید، زیرا وقتی که به جمع عاشقان پیوستم، به نامی نیک دست یافتم.

هوش مصنوعی: دیشب برای خوشی و شادی، به آن ماه دل باختم و جانم را فدای او کردم و در عوض یک بوسه به عنوان پاداش دریافت کردم.