هوش مصنوعی: شانس و بخت خوب من دچار تیرگی شد و از آسمان، روزگارم به هم ریخت.

هوش مصنوعی: من خندهٔ بیگانگان را دیدم و چیزی نگفتم، اما درد دل خود را با تو، آشنایم، در میان می‌گذارم؛ چون حال دلم پر از گریه است.

هوش مصنوعی: در روزی که عقل و هوش از من دور شد، تو در کنارم بودی. حالا اگر تو هم از من دور شوی، وای به حال من و وضعیت ناگوارم.

هوش مصنوعی: در زندگی، وقتی که این طور پیش برود و من احساس تنهایی و بی‌کسی کنم، حتی از سایه‌ام هم می‌ترسم که دیگر از من دور نشود.

هوش مصنوعی: من پرنده‌ای هستم که آشیانه‌ای ندارم، بر لبه بام وفا نشسته‌ام. تو به من دانه و آب ندادی؛ مرا ناامید نکن و بال‌هایم را نشکن.

هوش مصنوعی: به یاد آوردن لحظات شیرین و خاطرات کودکی به من کمک کرد تا بتوانم زندگی‌ام را دوباره به سمت گذشته ببرم و به دورانی که خوشبخت‌تر بودم، برگردم.

هوش مصنوعی: تو هم خردمند بودی و هم زیبا، اما زلف‌های درهم‌ریخته‌ات به‌گونه‌ای است که از کتاب عشق، صفحه‌های سیاه سرنوشت من را می‌سازد.

هوش مصنوعی: ای نسیم، اگر آن باغ پرگل را دیدی، به آن بگو که چقدر خوب و زیبا گل‌ها را پخش کرده‌ای، چرا که این گل‌ها نماد آرزوهای من هستند.

هوش مصنوعی: اگر به کار و تلاش اعتماد داشته باشی و به قدرت خداوند تکیه کنی، آن گاه مشکلاتت به سادگی حل خواهند شد.