هوش مصنوعی: اگر شبی یاد تو باعث ناراحتی‌ام شود، خواب سنگینی بر من مستولی می‌شود و مانند شمعی که در کنارم خاموش شده، دراز می‌کشم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم همانند آبی که از لبه تیغ حرکت می‌کند، تو را به سمت زبانی راهنمایی کنم که با حرف‌های تحسین‌آمیز من آشنا شوی.

هوش مصنوعی: من با شمشیر تو دوباره جان گرفتم و از این به بعد آسمان باید شرم کند که این وضعیت را به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند حباب از دریا به ساحل بیایم، من می‌توانم کنترل این امواج طوفانی را به دست بگیرم و جایگاهی برای خودم بسازم.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم ایمان تازه‌ای بسازم که یاد او را در دل داشته باشم، گرفتار عشق و محبت دشمنانی می‌شود که من را به بت‌پرستی‌های قدیمی‌ام بازمی‌گردانند.