اسیر شهرستانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۴۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را</p></div>
<div class="m2"><p>که پای شوق او از سبزه نشناسد مغیلان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>به جایی می رسد پاکیزه گوهر گرچه در اول</p></div>
<div class="m2"><p>صدف زندان نماید قطره باران نیسان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>چه داند دلبری طفلی که در گلزار میخواری</p></div>
<div class="m2"><p>ز بوی می نکرده غنچه اش آلوده دامان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>زچشم پر فریب محشرانگیز تو می آید</p></div>
<div class="m2"><p>که از یک جنبش ابروکند بنیاد ایمان را</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>شوی آلوده دامان تر ز خاک کشتگان مگذر</p></div>
<div class="m2"><p>به تقریب دگر پامال کن خون شهیدان را</p></div></div>

شمارهٔ ۵۰

کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را
که پای شوق او از سبزه نشناسد مغیلان را
به جایی می رسد پاکیزه گوهر گرچه در اول
صدف زندان نماید قطره باران نیسان را
چه داند دلبری طفلی که در گلزار میخواری
ز بوی می نکرده غنچه اش آلوده دامان را
زچشم پر فریب محشرانگیز تو می آید
که از یک جنبش ابروکند بنیاد ایمان را
شوی آلوده دامان تر ز خاک کشتگان مگذر
به تقریب دگر پامال کن خون شهیدان را

شمارهٔ ۴۸

شمارهٔ ۴۹

کسی طی می تواند کرد راه ای بیابان را

که پای شوق او از سبزه نشناسد مغیلان را

به جایی می رسد پاکیزه گوهر گرچه در اول

صدف زندان نماید قطره باران نیسان را

چه داند دلبری طفلی که در گلزار میخواری

ز بوی می نکرده غنچه اش آلوده دامان را

زچشم پر فریب محشرانگیز تو می آید

که از یک جنبش ابروکند بنیاد ایمان را

شوی آلوده دامان تر ز خاک کشتگان مگذر

به تقریب دگر پامال کن خون شهیدان را

شمارهٔ ۴۹

اطلاعات