هوش مصنوعی: روز وصال فرا رسیده و انتظار برای دیدار دیگر عجیب نیست، چون این وضعیت ناشی از حال و هوای دوران غریبی است.

هوش مصنوعی: من چون بلبل پرطراوتی هستم که در چمن زار زندگی می‌کنم، اما هیچ‌کس مانند من در دیاری غریب و دورافتاده نیست.

هوش مصنوعی: وحشت من به دوستی تبدیل شده است، اما هنوز هم وحشت وجود دارد. صیاد من نسبت به شکارش حس غریبی دارد.

هوش مصنوعی: عشق مانند جویباری پرجنب و جوش و زیباست که در باغی سرشار از برگ و میوه‌های متفاوت جاری است.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بهار فرارسد، اشک من همچنان جاریست و دل ما با دیاری آشنا می‌شود که برایمان غریب است.

هوش مصنوعی: باغ وصال به جایی اشاره دارد که به لطف خداوند، دل پر از شادی و زیبایی شده است. اما در دل این شادی، نیز غمی به نام خار وجود دارد که نشان‌دهنده تنهایی و دوری از محبوب است.