شاه نعمت‌الله ولی » قطعات » قطعهٔ شمارهٔ ۵۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کار عالم به پختگی باشد</p></div>
<div class="m2"><p>شیخ ما بین که خام می‌گردد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جل سیاهی که دل سیاه کند</p></div>
<div class="m2"><p>گرد عبدالسلام می‌گردد</p></div></div>

قطعهٔ شمارهٔ ۵۷

کار عالم به پختگی باشد
شیخ ما بین که خام می گردد
جل سیاهی که دل سیاه کند
گرد عبدالسلام می گردد

هوش مصنوعی: این شعر به بیان این نکته می‌پردازد که دانش و علم باید به پختگی و رشد برسد، وگرنه انسان در جوانی و خامی باقی می‌ماند. همچنین اشاره به این دارد که دل‌های سیاه و ناامید ممکن است به دور کسی بچرخند که به او توجه و ارادت دارند، اما در نهایت این وابستگی‌ها جز سیاهی به بار نخواهد آورد.

قطعهٔ شمارهٔ ۵۵

قطعهٔ شمارهٔ ۵۶

هوش مصنوعی: عمل و رفتار افرادی که تجربه و دانش کافی دارند به کمال و پختگی می‌رسد، اما برخی دیگر که ناتجربه‌اند، همچنان در ناپختگی و خامی باقی می‌مانند.

شیخ ما بین که خام می‌گردد

هوش مصنوعی: سیاهی‌ای که دل را تاریک کند، به دور عبدالسلام می‌چرخد.

جل سیاهی که دل سیاه کند

گرد عبدالسلام می‌گردد

قطعهٔ شمارهٔ ۵۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده