هوش مصنوعی: اگر نسیم صبحگاهی بوی خوش زلف‌های چین‌دار تو را به همراه داشته باشد، بوی عطر مشک ختن را به هر جا خواهد برد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم دل را به دست باد بسپارم و هر چه پیش آید، پیش آید. اما آن بادی که از خاک درگاهت بوی خوشی بیاورد، برایم اهمیت ویژه‌ای دارد.

هوش مصنوعی: خاک آن بادی که ما را در عشق تو به ذرات ریز تبدیل کرده و به هر جا که بخواهد می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی زلف تو بر ایمان غلبه یافته، پس چرا رومی‌ها از جمالی که شبیه به هندوهاست، بهره‌مند شده‌اند؟

هوش مصنوعی: اگر در ختن، مشک‌خوران با زلف تو صحبت کنند، زلف تو آن‌چنان زیبا و باارزش است که حتی می‌تواند آبروی مشک را نیز تحت‌الشعاع قرار دهد و به یک رشته مو آسیب برساند.

هوش مصنوعی: دل را از من ربودی و جانم را می‌گیری، خوش می‌کنی. ای کاش زمانی که دل و جان خوشایند تو هستند، می‌خواستیم.

هوش مصنوعی: اگر سید تو را در عشق‌ات یاری کند، این بار تو است، زیرا خوشتر است که یاری در بر دوش محبت باشد.