غزل شمارهٔ ۴۹۵
چشم ما روشن به نور او بود
هرچه می بینم از آن نیکو بود
آینه یک رو نماید در نظر
هرکه او با آینه یک رو بود
غیر او چون نیست در دار وجود
چشم ما بر روی غیری چو بود
رشتهٔ یک تو چرا بینی دو بود
نیک بنگر رشته خود یک تو بود
عالمی از جود او دارد وجود
ما کجا باشیم اگر نه او بود
عاشق مستیم در کوی مغان
عقل کل در بزم ما آنجو بود
سید ما در همه عالم یکی است
بلکه خود مجموع عالم او بود
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: کتابخانهٔ تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چشم ما روشن به نور او بود
هرچه می بینم از آن نیکو بود
هوش مصنوعی: چشم ما به نور او روشن است و هر چیزی که میبینم از آن زیبا و خوب است.
آینه یک رو نماید در نظر
هرکه او با آینه یک رو بود
هوش مصنوعی: آینه فقط چهره کسی را نشان میدهد که خودش با آینه به صداقت و راستی رو کرده باشد.
غیر او چون نیست در دار وجود
چشم ما بر روی غیری چو بود
هوش مصنوعی: جز او کسی در عالم وجود نیست، پس چشم ما بر روی غیر او چگونه ممکن است باز باشد؟
رشتهٔ یک تو چرا بینی دو بود
نیک بنگر رشته خود یک تو بود
هوش مصنوعی: چرا به نظر میرسد که رشتهٔ تو دو قسمت است؟ خوب دقت کن، در واقع رشتهٔ تو فقط یکی است.
عالمی از جود او دارد وجود
ما کجا باشیم اگر نه او بود
هوش مصنوعی: جهان و هستی ما به برکت سخاوت و بخشش اوست، پس اگر او نبود، ما کجا بودیم؟
عاشق مستیم در کوی مغان
عقل کل در بزم ما آنجو بود
هوش مصنوعی: ما به شوق و مستی در محلهی میگساری هستیم و در میخانهمان، تمام دانش و خرد عالم حضور دارد.
سید ما در همه عالم یکی است
بلکه خود مجموع عالم او بود
هوش مصنوعی: سید ما در تمام جهان تنها یک نفر است و به نوعی خود او نمایانگر تمام عالم میباشد.

شاه نعمتالله ولی