هوش مصنوعی: انسان وقتی به تفکر درباره خداوند می‌پردازد، می‌بیند که او به ذات خود مانند ماست و اما در صفاتش همچون مخلوقات نیست. خداوند به گونه‌ای است که نه تنها از مخلوقات جداست، بلکه در ویژگی‌هایش نیز با آنها قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: سپس می‌گوید که طبق سنت‌های الهی، خلقت و آفرینش انسان‌ها مشخص و معلوم است.

هوش مصنوعی: وجود را به صورت مطلق می‌بیند، چه انسان‌ها و چه حقیقت الهی.

هوش مصنوعی: شخصی با درک و فکر خود، به دور از وهم و خیال، چندین شبهه و پرسش را مطرح کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که بی‌وجود به درون عالم بیاید، هیچ ارزشی ندارد و شاید اصلاً وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: نفس، همان هویت و ذات وجود است و غیر از او هیچ چیزی نیست که فرستنده و هدف باشد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز نمی‌تواند به او نزدیک شود و به او دست یابد، همان‌طور که یک چشم نمی‌تواند به دوری نگاه کند.

هوش مصنوعی: هستی به صورت خالص و ناب، به ماهیت و حقیقت خود اشاره دارد و از هر شکل و ظاهری جداست.

هوش مصنوعی: این سخن را خود او بیان کرده است، نه من. حقیقت کلام همین است که او خود را نمایانده است.

هوش مصنوعی: حرف و صدا را کنار بزن تا به حقیقت و معنا برسی.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به حقیقت برسی، نیازی به صحبت‌های اضافی نیست، فقط کافی است از دیگران دور شوی و به خودت توجه کنی.

هوش مصنوعی: هیچ آفریده‌ای به بزرگی و عظمت خداوند نمی‌تواند برسد، زیرا اگر خداوند بنده‌ای داشته باشد، دیگر خداوند نیست.

هوش مصنوعی: این دنیا و تمام شگفتی‌هایش در برابر وجود خداوند چیز کوچکی است و در حقیقت، هر چیزی که وجود دارد تنها در مقابل عدم و عدمیت بسیار بزرگ خداوند قرار می‌گیرد.