هوش مصنوعی: دو هفته‌ای که ماه در آسمان نبود، نور چهره محبوب نیز در دسترس نبود؛ مانند باغی که در غیاب محبت، رنگ و بویی ندارد.

هوش مصنوعی: ما با زائران و حجاج در شهر ملاقات می‌کنیم و کعبه را از کوی محبوب و قبله را از چهره دوست انتخاب کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: هر کسی که نتواند از خود فاصله بگیرد، در دام محبوب گرفتار نمی‌شود و هر کس نتواند خود را کنار بگذارد، نمی‌تواند به سرای دوست راه یابد.

هوش مصنوعی: ای خدا، تو زیبایی دوست را به این عاشقان نشان بده که این گروه به حالت پریشانی و حیرت مانند موهای دوست در هم هستند.

هوش مصنوعی: دل همیشه شاد و شنگول است وقتی که به یاد چهره‌ی دوست می‌افتد، همچنان که چهره‌ی محبوب و عزیز خوشحال و سرزنده است.

هوش مصنوعی: اگر روشنایی دل را به خورشید و ماه بدهی، اما عشق را در زندگی‌ات نداشته باشی، دل نمی‌تواند به سوی دوست هدایت شود.

هوش مصنوعی: هیچ کس جز او دلیلی برای راهیابی به سوی او ندارد. پس تا زمانی که با عقل خود به جستجوی دوست نپردازی، به جایی نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: شعر تو باید فقط درباره زیبایی معشوق باشد و هرچه که گفته می‌شود، باید تنها گفت‌وگوی محبت‌آمیز با دوست باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که در زندگی چیزی نیافتم که بتوانم به خاطرش آرزوی دوستم را به واقعیت تبدیل کنم، تصمیم گرفتم تا به خاطر آن آرزو از آنچه دارم چشم بپوشم.

هوش مصنوعی: من به باغی رفته‌ام و روزهایم را در کنار سروها و گل‌ها می‌گذرانم با عطر دوست.

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به بیان احوالی می‌پردازد که در آن زمانه، غم و اندوه به نابودی و بی‌ثباتی افتاده و شادی و خوشی در دل‌های گدایان و محبان دوست می‌درخشد. به عبارتی، ظاهراً تغییرات روزگار باعث دگرگونی در احساسات و وضعیت انسان‌ها شده است.