هوش مصنوعی: ای کسی که مانند تو هیچ گلی در هیچ باغی نیست، آن کار چه کار است که جان تازه‌ای را زنده کند؟

هوش مصنوعی: هرچند نمی‌توان گفت که می‌توان به راحتی شراب نوشید و خوشگذارانی کرد در سایه درخت گل، اما وجود تو مثل یک گلستان است.

هوش مصنوعی: در جایی که از هوا درخواست و تمایلی نیست و در آن مکان هم از حیا و شرم، کسی نیست که از بوسه محافظت کند.

هوش مصنوعی: عاشق از لب معشوقش مغان و شیرینی می‌نوشد، اما زاهد با چهره‌ای ترش، نانی را با سرکه می‌خورد.

هوش مصنوعی: یک روز به من گفتی که می‌خواهی آرزوهای مرا برآورده کنی، اما حالا می‌پرسم که چطور می‌توانم از یک شب سیراب شوم در حالی که این تشنگی من تنها با باران برطرف می‌شود؟

هوش مصنوعی: هر کسی که آرزوها و خواسته‌های خاصی دارد، به نوعی به یکدیگر وابسته‌اند. مثل این‌که مگس به شکر وابسته است، هر یک از ما نیز به چیزهایی که ما را جذب می‌کند، مرتبط هستیم.

هوش مصنوعی: در خانه بمان و زیبایی‌های خود را پنهان کن، زیرا اگر تو خود را نشان دهی، ناگهان تمام شهر تحت تأثیر قرار می‌گیرد و همه متوجه حضور تو می‌شوند.

هوش مصنوعی: با دشمنانم صحبت می‌کنم و آنها را به دوستی می‌کشانم. برای تو سد راه رقیبت می‌شوم و مانند زاغ زنده‌دل، در فصل سرد، به تو کمک می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر شمشیر که خود را در زیر پاهای تو می‌گذارد، به پای ملخی ارزانی شود، مورچه‌ای در برابر سلیمان نیز چیزی نخواهد داشت.