هوش مصنوعی: آیا هیچ دنیایی بدون وجود تو می‌تواند خالی باشد؟ آیا هیچ زمانی وجود داشته که از وجود تو خالی باشد؟

هوش مصنوعی: تو در دل همه چیز هستی و نام تو در میان همه وجود دارد. تو در همه جا حاضر هستی و هیچ مکانی نیست که از وجود تو خالی باشد.

هوش مصنوعی: اگر زبانم به ذکر نام تو نرسد، آن را ببر و بگذارم که از آن دهان خالی بهتر است.

هوش مصنوعی: دل من هرگز از عشق تو خالی نخواهد شد، حتی اگر مرگ چهره‌ام را از زندگی بی‌روح کند.

هوش مصنوعی: بر تن من گوشت مانند چربی ذوب شده است، زیرا از عمق مهر و محبت تو چیزی در من نیست که مانند استخوانی خالی باشد.

هوش مصنوعی: وقتی به سوی تو نمی‌توانم بروم و از تو دور می‌شوم، اما هرگز راه تو خالی نخواهد بود.

هوش مصنوعی: از درد عشق تو همچون سازی می‌زرم و می‌نالم، اگر دم به دم صدایی از تو نشنوم، صدای خودم هم از فریاد پر نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در آن زمان که احساس وجود و هستی خود را به طور کامل تجربه می‌کردم، آرزو و تلاشم از وابستگی به دیگران و مسائل مختلف آزاد بود.

هوش مصنوعی: از خورشید نور و جمال تو کم کم می‌شود و روزی می‌رسد که آسمان از ستاره‌ها خالی می‌گردد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که عشق تو را در دل دارد، به پروازی بلند در جهان می‌رود، اما در مسیرش هیچ جای خالی‌ای که شایسته‌اش باشد نمی‌یابد.

هوش مصنوعی: تو درباره خود می‌گویی که از نظر هنری و شخصیت به کسی مانند سیف فرغانی هستی، اما در واقع مانند دیواری هستی که از درون خالی است و هیچ معنا یا محتوا ندارد.