هوش مصنوعی: ای کسی که زیبایی‌ات مانند گلی در باغ است، چهره‌ات همچون گل، و سخنانت مرا به یاد بلبل می‌اندازد که به خاطر تو آواز می‌خواند.

هوش مصنوعی: اگر به باغ بروی یا از گلستان عبور کنی، باد بر خاک می‌وزد و چهره گل را برای تو می‌آورد.

هوش مصنوعی: در کوی تو، که عزت و بزرگی‌ات حاکم است، هیچ درویشی وجود ندارد. به هیچ‌وجه نباید از بندگی تو احساس خجالت کرد، زیرا آزادی در این بندگی است.

هوش مصنوعی: عشق تو مرا به چالش کشید و به دام انداخت. چه معنایی دارد که پرنده‌ای کوچک با وجود عظمت سیمرغ، در زندگی‌ام تأثیرگذار باشد؟

هوش مصنوعی: هندوی زلف تو، گردن من را با رشته‌ای زنجیرگونه محکم کرده است، به گونه‌ای که انگار من به او وابسته شده‌ام. ای ترک که با موهای زیبا و بافته‌ات، دلم را تسخیر کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چقدر برای رسیدن به تو تلاش کردم، مانند کسی که برای نوشیدن آب شیرین، چندین بار ظرفش را به سنگی می‌زند. این آبِ لطیف، همان حس زیبای پیوند با تو است.

هوش مصنوعی: هر کسی که بی‌راه و بی‌هدف به عشق تو قدم گذاشته، زلف تو او را به مسیر خود کشانده است. تو، ای زیبای دل‌انگیز، راهنمای راه‌های عشق هستی.

هوش مصنوعی: تو با این زیبایی‌ات در روزگار روز به روز بیشتر می‌شوی، و من با این شعرهایم در دنیا همواره سر و صدا و هیاهو به راه می‌اندازم.

هوش مصنوعی: در عشق تو، کلام هیچ مردی نمی‌تواند مانند شاهینی پرواز کند و در خادم بزرگی بال بگشاید.

هوش مصنوعی: آداب به من گفت که ساکت باش و دیگر شعر نسرایم، ولی نمی‌توانم که عشق تو مرا وادار به سخن می‌کند.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی در میان عاشقان تو جایی ندارد، مانند اینکه اسب شطرنج در میدان نمی‌تواند با دلشوره وارد شود.