هوش مصنوعی: ای کسی که چهره محبوب خود را با چشم دل نادیده گرفته‌ای، خود را در بدون عشق نابود کرده‌ای و ایام و روزهای عمرت را بی‌ثمر سپری کرده‌ای.

هوش مصنوعی: کعبه به تو توجه دارد، همان‌طور که تو به آن توجه می‌کنی. اگر روزی بخواهی قبله‌ای با چهره محبوبت بسازی، به او نگاه کن.

هوش مصنوعی: عشق را ادعا می‌کنی، اما بار مشکلات را بر دوش خود حمل می‌کنی. اگر می‌خواهی خودت را بشناسی، به دستاوردهایت توجه کن.

هوش مصنوعی: اگر مثل زن در خانه بنشینی، عاشق کار تو نخواهد بود. عشق واقعی، مردان را در کارهایشان می‌شناسد.

هوش مصنوعی: عاشقان آن گروه کسانی هستند که در حضور سلطان عشق از طریق خدمت به او، گرد و غبار خود را برمی‌دارند.

هوش مصنوعی: در روز نخست که عشق به خانه‌ای وارد شد، کسانی که در آستان آن بودند، اختیار خود را از دست دادند و به بیرون رفتند.

هوش مصنوعی: در هر گام، نفس آن‌ها انرژی و جانشان را فدای خود کردند تا بار و مسئولیت‌هایشان را به این مکان برسانند.

هوش مصنوعی: دیگران در عشق و فدای جانان ناتوانند، اما تو باید دل خود را از این بار سنگین جدا کنی و از وابستگی‌ها رها شوی.

هوش مصنوعی: در این مسیر، از دل و محبوب خود برای به دام انداختن عشق تلاش کن. پاهای خود را باز کن و مانند پرنده‌ای افسانه‌ای، به شکار عشق‌ات برو.

هوش مصنوعی: اگر صدفی در دل داشته باشی که مهر و محبت در آن نهفته است، باید بگذاری که دلت پر از اشک شود و کنار خودت، این محبت را جمع کنی.

هوش مصنوعی: ای ثروتمند، کمی به درویشان توجه کن تا شاید بتوانند افتخار خدمت به تو را به نمایش بگذارند.

هوش مصنوعی: هر بار که در تنگنای زلف تو گرفتار می‌شوم، در جهان گسترده‌ای، یک عاشق بی‌تاب در دل خود را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی می‌گوید: وقتی که تو را از دوری و جدایی دلتنگ هستم، به دشمنان می‌گویم که چقدر از عشق و محبت تو رنج می‌برم. این نشان می‌دهد که چه تعداد از دشمنان در زندگی تو وجود دارند که خود را دوست می‌پندارنند.