هوش مصنوعی: ای مثل ستاره‌ها، زیبایی تو بی‌نهایت است و هر ماهی از زیبایی تو کمک می‌طلبد.

هوش مصنوعی: در این شعر اشاره به زمانی است که شخصی که مرتکب گناه یا خطا شده، باید از مرحله‌ای خاص عبور کند تا به نزدیکی و وصال حقیقت یا خداوند برسد. در این روند، قرب و نزدیکی به حقیقت نیازمند آمادگی و گام‌های مشخص است و در نهایت، ابزارهایی همچون جدیت و قاطعیت (که به معنای شمشیر است) برای قضاوت و تعیین حد و مرز کردارها مورد نیاز است. در نتیجه، این مسیر، مختص کسانی است که به دنبال اصلاح و نیایش در نزدیکی حقیقت هستند.

هوش مصنوعی: عشق و وصال تو، همچون حسرتی است که از دوری و جدایی می‌نویسم و هر کلمه‌ام پر از درد و فراق است.

هوش مصنوعی: در حساب زیبایی تو، همه چیز به درستی و بی‌هیچ نقصی مشخص می‌شود، مانند دستی که به اندازه انگشتش ارزیابی می‌کند.

هوش مصنوعی: تو رفتی و دل من پر از اندوه شد، مانند این که من در خاک و غبار فراموشی فرو رفته‌ام.

هوش مصنوعی: صبر در دل من از درد دوری تو نمی‌گنجد، مانند اینکه آب در سبد نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: کسی که از هجرت و تغییر مسیر زندگی خود انکار می‌کند، به روح بی‌جان و مرده‌ای مانند است که هنوز در بندهای خاکی باقی مانده و عذاب می‌کشد.

هوش مصنوعی: دل سنگی از درد و اندوه تو به شدت رنج می‌برد، مانند لباس کثیف که لگد می‌خورد و آسیبی جدی می‌بیند.

هوش مصنوعی: ای خورشید، در دوری تو هر لحظه صبح شوق از سمت شرق وجودم بیدار می‌شود.

هوش مصنوعی: بی وجود تو، شب و روز برای من مثل هم است و آفتاب هم از سایه ما دور می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق تو سبب شده که در این دل، به جای عقل و فکر درست، فقط بی‌فکری و ناآگاهی حاکم شود.