هوش مصنوعی: دوست من در کنارم بود و به ناگاه از من دوری گزید و رفت. ای گل خندان، چون ابرها مرا غمگین و گریان کردی و رفتی.

هوش مصنوعی: دیگر هیچ کس نمی‌تواند به زنجیر کسی درآید، آن کس که با زلف خود حلقه‌ای در گردن جان یارانش می‌اندازد و می‌رود.

هوش مصنوعی: یوسف با لبخند و با زیبایی که داشت، باعث شد یعقوب در غم و اندوه عمیقی فرو برود و اشک بریزد و سپس از خانه‌اش دور شود.

هوش مصنوعی: منطقه را به گونه‌ای دیدند که حال من را بد کردند و آن شخص سنگدل همین‌طور که حال من را دید، بی‌توجهی کرد و رفت.

هوش مصنوعی: از خوشحالی و آسودگی من، مثل صد نفر از پادشاهان است. او مانند فرهاد حیران و گیج به شیرینی‌ام می‌نگرد و سپس می‌رود.

هوش مصنوعی: به آرامی و به تدریج حق و حقوق من را نادیده گرفت و در عوض، درد و رنج عشق خود را بر دوش من سنگین‌تر کرد و سپس رفت.

هوش مصنوعی: بدون تو، چگونه زندگی کنم؟ وقتی عاشق شدم، او گفت: پیش از این کار دشوار بود، حالا باید مرد و رفت.

هوش مصنوعی: به دل گفتم که بی‌دلی و دوری از آنچه دوست داری، آرامش نخواهی داشت. پس به دنبال محبوب برو، و او هم که دلش به حال خود می‌سوزد، دست به کار شد و رفت.

هوش مصنوعی: دیروز خیال تو با من گفت که کنار هم بنشین، هرچند که محبوب به خاطر جدایی حال مرا خراب کرده و رفته است.

هوش مصنوعی: عاشقانی مانند تو را در دام عشق گرفتار کرده و نگه می‌دارد، در حالی که آزادگان را عزیز زندگی خود را جدا کرده و ترک می‌کنند.

هوش مصنوعی: بعد از این، از معشوق آرامش می‌یابی و از خداوند امید و دل‌گرمی به دست می‌آوری. هرگز نمی‌توان ناامید از امید برآمدن و بهبود بود و این امید همیشه وجود دارد.

هوش مصنوعی: یاران یعقوب که در غم فرزندش یوسف بودند، وقتی خبر آمدن یوسف از مصر را شنیدند، شاد و خوشحال شدند و به سوی کنعان رهسپار شدند.

هوش مصنوعی: سیف فرغانی مدتی در دنیا زندگی کرد و در سخن و گفتارش همانند لبان گل شکرینش، شیرینی و جذابیت داشت و سپس رفت.