هوش مصنوعی: در محله عشق، هر کس که مانند من زر و سیم نداشت، هرگز درخت شادمانی‌اش برگ و بار نداشت.

هوش مصنوعی: ما بارها تلاش کردیم تا به معشوق خود نزدیک شویم، اما فهمیدیم که فقط با زیبایی و ثروت نمی‌توانیم به او دست یابیم.

هوش مصنوعی: گفتم که به دامی از فریب بروم، اما وقتی به جایی رسیدم که می‌خواستم به وصال برسم، متوجه شدم آنجا راهی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زیبایی، تو که مانند من، این فقیر، شایستهٔ تاج و تخت عشق تو نیستی.

هوش مصنوعی: هر کسی که زیبایی و روشنایی وجود تو را ببیند، هرگز مانند سایه‌ای که از زمین بلند می‌شود، برنمی‌خیزد و از تو دور نمی‌شود.

هوش مصنوعی: انگار لشکر عشق تو وقتی بر دل من گذر کرد، از این ویرانه که دیگر جایی نداشت، عبور کرد.

هوش مصنوعی: در تاریکی شب جدایی، مثل شمع در کنار راهت سوختم، گویی هیچ بامدادی در کار نبود.

هوش مصنوعی: هنگامی که صبح وصال برخاست و خورشید نمایان شد، این جوینده دیدار، نگاهش به آن روشنایی نبود.

هوش مصنوعی: آن کسی که ادعای عشق می‌کند، جمال وصل را نخواهد دید، چرا که چشمان او از اشک فراق تو همیشه خیس است و حالتی برای خنده ندارد.

هوش مصنوعی: روز و شب مانند پرنده‌ای که در آسمان به پرواز در می‌آید، دل من همواره پرگرد و در حال پرواز است، هرچند که لیاقت رسیدن به آن ارتفاع را ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بر سر او شمشیر بکشی، او از این امر آگاه نیست؛ زیرا هر کسی که خود را بشناسد، دیگر از خود بی‌خبر نیست.