هوش مصنوعی: شب گذشته در این مورد، چند نکته‌ای خوب و جالب به ذهنم رسید.

هوش مصنوعی: شهری که ما در آن زندگی می‌کنیم، مانند صحن و حیاطی است که سقف آن از گنبد بلند و زیبایی ساخته شده است.

هوش مصنوعی: خاک او بوی خوش مانند عنبر دارد و آب او مثل شکر شیرین و لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: از خنکی او نشان و تاثیری می‌بینی و از گرما نیز جرقه‌ای را مشاهده می‌کنی.

هوش مصنوعی: در آن شهر، باغ‌های زیبا و گل‌هایی وجود دارد که چمن‌زاری دلپذیر و روح‌افزاست.

هوش مصنوعی: طوطی‌های رنگارنگی را در آن باغ مشاهده می‌کنی که همگی به ذکر و یاد خدا مشغول‌اند و صدای شیرینی دارند.

هوش مصنوعی: زمانی که لطف و رحمت او شامل حالشان می‌شود، یادشان تنها «پروردگارم الله» است و صدایشان شبیه نغمه‌ای دلنشین می‌شود.

هوش مصنوعی: در چمنزاری که بلبل‌ها در آن می‌خوانند، به نظر می‌رسد که همه‌ی نغمه‌هایشان فقط ستایش و دعا به پیشگاه الهی است.

هوش مصنوعی: مقام معتبر و rightful ما در آنجا قرار دارد و هر کسی که در آنجا باشد، تحت حمایت و محافظت ماست.

هوش مصنوعی: همه مردم به جستجوی قرب و نزدیکی به مقام والای سلطان هستند و از قید و بندهای سخت و محدودیت‌های دنیوی رهایی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: رهروانی را می‌بینی که به خاطر غیرت خود، همگی در مسیر حیرت و سردرگمی افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: ساکنان با صداقت و نیت خالص، چشمان خود را بر درگاه ویژه‌ای گشوده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که به آن شهر برسید، از تمام مشکلات و سختی‌ها رها خواهید شد و آرامش خواهید یافت.

هوش مصنوعی: جایگاه و محل زندگی ما را می‌توانی ببینی، همچنین می‌توانی نشانه‌های ویژه‌ای از حضور شاه ما را در آنجا مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: پوشیدن لباس سلطنتی بدون داشتن جسم و وجود، مانند نوشیدن شراب شوق بدون داشتن دهان است.

هوش مصنوعی: صدای خوش بلبلان را بشنو، همان‌طور که «خدای یگانه‌ای که شریک ندارد» را می‌شنوی.