هوش مصنوعی: زمانی بود که منجمان به مانند مردم زمان خود، نابینا بودند و از حقیقت‌ها غافل.

هوش مصنوعی: سلطان او را به خدمت خود فرا می‌خواند و به طور مکرر او را در کنار خود می‌نشاند.

هوش مصنوعی: پادشاه از او سؤالی پرسید که مشکل او ناشی از یک وضعیت دشوار و غیرقابل حل بود.

هوش مصنوعی: پادشاهی هوشمند و آگاه بود که ظاهر و باطنش پر از ایمان و دیانت بود.

هوش مصنوعی: یک روزی را انتخاب کن و به تقویم نگاه کن تا حال و وضعیت خود را بررسی کنی.

هوش مصنوعی: در آن زمان، تمام خوبی‌ها و کمالات پیدا می‌شود، و ستاره شوم و بدشانسی همچنان در مشکلات و سختی‌ها باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: سرنوشت تو همواره با شکوه است و حال تو باید برای خودت آشکار باشد.

هوش مصنوعی: هیچ بدبختی و ناراحتی در اینجا وجود ندارد، بی‌درنگ بیایید و با دل شاد نزد من بیایید.

هوش مصنوعی: به تو لباسی می‌دهم که با آن فقر و تنگدستی‌ات کاهش یابد.

هوش مصنوعی: مرد نادان رفت و روز را انتخاب کرد و در نهایت چیزی که مورد نظر پادشاه بود را ندید.

هوش مصنوعی: صبح زود، خدمت شاه رسید که آن روز بهترین فرصت برای ملاقات نبود.

هوش مصنوعی: وقتی شاه مردی را شاد و خوشحال دید، او را از تمام رنج‌ها و غم‌ها آزاد کرد.

هوش مصنوعی: گفت که گردن او را بزنید و او را از پیش من دور کنید.

هوش مصنوعی: مردی که درنده و خشن بود، او را به قتل رساند و در یک لحظه سرش را قطع کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که فرد نمی‌توانست روز خوب را از روز بد تشخیص دهد و در این میان، تقلید از امام، نشانه‌ای از نداشتن هوش و خرد اوست.