هوش مصنوعی: عموم مردم تا زمانی که در جهان به دنبال وسایل و امکانات هستند، همه در نوعی کشتی‌نشینی قرار دارند و در خواب غفلت به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: دل انسان معمولی مانند چشمی است که به یار خود می‌نگرد؛ گاهی در حال بیماری و گاهی در حالت بیداری و هوشیاری است.

هوش مصنوعی: صحبت‌های سطحی و بی‌محتوا شبیه به غذایی بی‌مزه و بی‌فایده است، مثل سگی که پخته شده، در حالی که آدم‌هایی که هنوز ناآگاه و خام هستند، به آن توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: از افرادی که به درویشان کینه دارند، خرد و عقلت هم نسبت به آنها کم می‌شود.

هوش مصنوعی: از دل آدم‌های ساده و حسود، کینه و دشمنی به وجود می‌آید، اما سخاوت و generosity از دل آن‌ها برنمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: مگس و حشره‌های ناچیز، مانند انسان‌های پست و بی‌ارزش، فقط به جاهای کوچک و بی‌اهمیت می‌چسبند و در واقع در میان انسان‌های عالی‌قدر جایی ندارند.

هوش مصنوعی: جهان ناپاک بر دل انسان نتواند تسلط یابد و دیو شومی که در دل وجود دارد، با زرق و برق‌های فریبنده نمی‌تواند پوشش زیبایی پیدا کند.

هوش مصنوعی: به خاطر خطرات و آسیب‌های دنیای اطراف، چشم‌های من پر از مژه‌های زیباست که مانند گندم می‌درخشد.

هوش مصنوعی: چهره‌ای مانند ابر دارند، زیرا در دل خود احساس غم و اندوه را پنهان کرده‌اند، همانطور که ابرها حجمی از آب را در خود دارند.

هوش مصنوعی: برخی از افراد به خاطر ترس از ساده‌لوحی یا عدم درک صحیح، به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که نشان‌دهنده‌ی موضع‌گیری آنان است و این رفتار ممکن است به نوعی نشان‌دهنده‌ی فداکاری آن‌ها باشد. اما در واقع، آن‌ها تنها شبیه به افرادی هستند که بدون تفکر و به طور غیرجدی در حال پیروی از دیگران هستند.

هوش مصنوعی: مثل مگس که به دنبال غذا می‌گردد، گربه نیز برای به دست آوردن غذا تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: این ابیات به معنای این است که شادی و خوشحالی ممکن است نشانه‌ای از تلاش و زحمت باشد. به نوعی نشان می‌دهد که برای لذت بردن و لبخند زدن، انسان‌ها باید کار و زحمت بکشند و به نوعی پاداش آن تلاش‌ها، لحظات خوشایند و شاداب است.

هوش مصنوعی: گاهی شوخی و نیش و کنایه‌هایی مانند مگس آزاردهنده‌اند و گاهی صحبت‌ها پر از عصبانیت و خشم‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصی می‌پردازد که با ظاهری شاداب و سرزنده به نظر می‌رسد، اما در واقع در دام و مشکلات به دام افتاده است. او مانند مگسی بازیگوش و سرگرم‌کننده به نظر می‌آید، اما در حقیقت در موقعیتی ناامیدکننده و بی‌نظم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به خاطر ارتباط عمیق و ارزشمند انسان‌ها، مهمان‌نوازی از فراموش‌نشدنی‌ترین سنت‌هاست. این سنت به قدری اهمیت دارد که باید سال و ماه به آن اختصاص یابد و جان انسان‌ها را نیز در این امر در نظر گرفت.

هوش مصنوعی: اگر کسی به مهمانی دعوت شود، مانند این است که به وی کاردی برسد که به استخوانش نفوذ کند.

هوش مصنوعی: اگر این گره را به کوه بدهند، کوه بزرگ اصلاً صدایی از خودش درنمی‌آورد.

هوش مصنوعی: برای به‌دست آوردن یک یا دو لقمه نان، آدم می‌تواند برای رسیدن به هدفش مسیرهای زیادی را طی کند و تلاش‌های زیادی انجام دهد.

هوش مصنوعی: مردم عادی مشابه زنبورها هستند که به نظر می‌رسد به خاطر بی‌توجهی به خوبی‌ها و صلاح‌ها از آن‌ها فاصله دارند.

هوش مصنوعی: از آنجا که خواسته‌ها و آرزوهایشان مثل آتش جهنم است، هزینه‌هایشان نیز مانند مخارج یک آشپزخانه به شدت زیاد است.

هوش مصنوعی: به دنبال یک یا دو لقمه غذای تر و شور هستم؛ مثل گربه‌ای که به دیوار و زمین خزیده و مورچه‌ها را می‌گیرد.

هوش مصنوعی: آن‌ها در گذر زمان و زندگی، بر اثر رویدادها و تجربه‌ها، چیزهایی را از همدیگر می‌آموزند و از مشکلات خود عبور می‌کنند.

هوش مصنوعی: نتیجه زندگی افراد پست و بی‌ارزش جز رنج و ناراحتی نیست و اینکه به چه چیزی محدود و محبوس هستند، جز دردی عمیق و غیرقابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه تخته را در آغوش بگیرند، خانهٔ خود را در صدا بگیرند.

هوش مصنوعی: اگر فقط لحظه‌ای گوش به رود بسپارند، دو پرنده از آسمان فرود می‌آیند.

هوش مصنوعی: اگرچه من روزی به خاطر نعمت‌هایشان شکری می‌طلبم، اما گاهی در یک ساعت چیزی می‌شکند که ارزشش به صد گوز می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر وقت نام او را بر زبان بیاوری، مانند شیری در حال غرش است؛ بنابراین، نباید از او ترسید و باید با شهامت از او یاد کرد.

هوش مصنوعی: او از دست آن‌ها نجات پیدا کرد و در حالی که در میانسالی و غمگینی قرار داشت، به سراغ راهی رفت که می‌تواند او را نجات دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که نعامه (پرنده‌ای از خانواده شترمرغ) در زمان خوردن نان است، رفتار آرام و مطمئنی دارد، اما وقتی مرغ (پرنده‌ای خانگی) به زمان جوجه‌کشی و درآوردن صدا می‌رسد، هیجان‌زده و مضطرب می‌شود.

هوش مصنوعی: نفس‌های عمیق و آه کشیدن نشانه‌ی حسرت و غم است، و در پاسخ به آن، فقط احساس عدم پاسخگویی و بی‌توجهی وجود دارد.

هوش مصنوعی: عموم مردم مانند گردبادی هستند که بی‌جهت و سبک‌سرانه مانند باد در حال وزیدن‌اند.

هوش مصنوعی: به برخی افراد ممکن است به خاطر ویژگی‌های جزئی و بی‌اهمیت‌شان خوشبختی و خوشی برسد، هرچند که ظاهری معمولی و بدن عادی داشته باشند.

هوش مصنوعی: محبوبیت و شهرت مردم مانند آتش است؛ حتی اگر کسی پول و خانوادگی برجسته نداشته باشد، باز هم می‌تواند در دل‌ها جا پیدا کند.

هوش مصنوعی: او به خاطر ظلم و ستم به شدت آسیب دیده و مثل حیوانی وحشی شده است، طوری که نه دندان دارد و نه حتی ناخن.