هوش مصنوعی: خندهٔ بی‌مورد و غیرمفید به کار شایسته‌ای که نیاز به تأمل و زمان دارد، شباهت ندارد. مثل اینکه بگوئیم خندهٔ زودگذر، چه عمر و دوام واقعی می‌تواند داشته باشد.

هوش مصنوعی: زمانه عمر تو را به سادگی مانند بقیه‌ی نادان‌ها قطع کرده و تو فقط به خندیدن مشغولی.

هوش مصنوعی: کسی که در قبرش جا دارد و در خاک دفن شده است، دیگر چه جایی برای خنده و شادی دارد؟

هوش مصنوعی: ای دوست، در زندگی خود عقل را برای امیدهای توخالی و بیهوده هدر نده.

هوش مصنوعی: اگر پس از مرگت هیچ نشانه‌ای از تو باقی نماند، پس انگار که هیچ‌گاه زنده نبوده‌ای و بهتر است که این وضعیت را بپذیری.

هوش مصنوعی: ماه جدید از تو جدا شده و از پر و بال تو بی‌خبر است، پس به ماه نگران نباش و به خودت لبخند بزن.

هوش مصنوعی: هر شبی که می‌گذرد، به نوعی از لحظات زندگی‌ات کم می‌شود و زمان به تو یادآوری می‌کند که روزها در حال سپری شدن‌اند.

هوش مصنوعی: تنها کسی که از زیبایی و حسن صورت ماه نو بهره‌مند می‌شود، آن است که بتواند از آن فایده‌ای ببرد.

هوش مصنوعی: چرا به این موضوع توجه نمی‌کنی که از خون خودت جان کم می‌شود و در عوض مشکلات و فریب‌ها بیشتر می‌شود؟

هوش مصنوعی: ناخوانده‌ها در خواب هستند، اما انسان‌های باهوش در حال نگرانی و ناله‌اند؛ صدای ناله‌ی خر از صدای ناله‌ی دیگران بیشتر و واضح‌تر است.

هوش مصنوعی: عاقلان به روشنی می‌دانند که شب و روز بی‌خبران چگونه سپری می‌شود.

هوش مصنوعی: سال مانند یک مرحله است و ماه مسافتی دور از روز و شب را طی می‌کند، در حالی که آدمی با زخم‌هایی در دل و در دنیای تنگ و محدود مواجه است.

هوش مصنوعی: وقتی مرد به خانه می‌رسد، از تجربه‌ای که در سفر داشته، آگاه می‌شود و متوجه حقایق راهی که رفته شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که سپری شده، دیگر برنمی‌گردد و در واقع، این زمان است که خاطرات و تجربیات تو را ثبت می‌کند.

هوش مصنوعی: با تو، اگر چه خانه پر از جواهر است، اما تو در آرامش خوابیده‌ای و هیچ دغدغه‌ای نداری.

هوش مصنوعی: عمری که انسان دارد به اندازه عمر موری و مگسی است، اما آرزوها و امیدهایش بسیار بیشتر از این عمر اندک است.

هوش مصنوعی: در مسیر دین، عمل انسان کم شده است، اما برای دنیا آرزوها و امیدها بسیار طولانی و بزرگ شده‌اند.

هوش مصنوعی: محلی که مرگ در آنجا سراغ می‌آید چه اهمیتی دارد؟ و آرزوها و امیدها چه فایده‌ای دارند زمانی که زندگی به پایان می‌رسد؟

هوش مصنوعی: کسی که از سرنوشت محتوم مرگ غافل است، به خاطر داشتن آرزوهای بلند و بی‌پایه، دچار خیالات و تصورات ناواقعی شده است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که مردم به خاطر منافع و ضرر شخصی، به دستفروشان یا کارگران کفش توجهی نمی‌کنند و از آنها خرید نمی‌کنند. به نوعی، اشاره دارد به بی‌توجهی جامعه به زحمت‌های مشاغل کوچک و محلی.

هوش مصنوعی: شما بخشی از عمر خود را از دست داده‌اید و در این زمان کوتاه فقط به مشغولیات خود فکر می‌کنید.

هوش مصنوعی: تو همواره در دل خود درد و غم را تحمل می‌کنی، اما وقتی به تو می‌گویم که این کار حماقت است، عصبانی می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر به قناعت و ساده‌زیستی بسازی، از غم و رنج دور خواهی بود؛ وگرنه باید از عقل و عشق فاصله بگیری.