هوش مصنوعی: در مورد علم، درجات آن و کسانی که علم را کسب می‌کنند، گفته شده که افراد دارای علم از یکدیگر برتر هستند. همچنین تأکید شده که آیا کسانی که علم دارند با کسانی که ندارند برابرند؟ پیامبر اسلام نیز فرمودند که دانشمندان وارثان انبیاء هستند و خواسته‌اند که باید در پی علم بود، حتی اگر به سرزمین‌های دور رفت. ایشان همچنین بیان کردند که خواب دانشمندان از عبادت جهل‌مداران بهتر است و علم به دو بخش تقسیم می‌شود: علم مربوط به جسم و علم مربوط به دین.

هوش مصنوعی: علم باید آدمی را به سمت درک و دانش عمیق راهنمایی کند، نه اینکه او را به دنبال ثروت، لذت‌های دنیوی و مقام‌ پرستی بکشاند.

هوش مصنوعی: هر چه آموخته‌ای را در عمل به کار بگیر و از این به بعد به دنبال علم جدید نرو.

هوش مصنوعی: برای اینکه در کارهای خود موفق باشی، ابتدا باید دانش لازم را کسب کنی و سپس با صبر و بردباری آن را به کار بگیری.

هوش مصنوعی: اگر علم بدون بردباری باشد، مانند خاک بی‌ثمر است؛ اما علم همراه با بردباری، مانند آب است که جان می‌دهد و رشد ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: وجود انسانی که علم و دانش ندارد، مانند درختی است که میوه نمی‌دهد و بی‌فایده است. در واقع، نداشتن علم سبب می‌شود که زندگی بی‌حاصل و دردآور باشد.

هوش مصنوعی: نادان به دنبال مقام و ثروت است، اما نمی‌داند که پاداش واقعی او در آینده نزدیک به دست نمی‌آید.

هوش مصنوعی: مردی که علم و دانش ندارد، مانند کاهی است که درد و رنج را تحمل می‌کند، در حالی که گوهرِ با ارزشی از دریای وسیع خرد و دانایی خبر ندارد.

هوش مصنوعی: هر که علم و دانش ندارد، در راه اشتباه و گمراهی می‌رود و دستش از حقیقت و امکانات خالی است.

هوش مصنوعی: دانش و آگاهی انسان را به خوشی‌ها و لذت‌های زندگی می‌کشاند، اما ناآگاهی و عدم دانش می‌تواند او را به عذاب و سختی‌ها بکشاند.

هوش مصنوعی: دانش نشانه‌ای از نعمت و آرامش است و خوش به حال کسانی که به علم دست پیدا کرده‌اند و با آن انس و آشتی دارند.

هوش مصنوعی: در روزهایی که اهل علم و هنر مشغول کار هستند، قلبشان پر از تلاش و خلاقیت است و افکارشان همچون ستاره‌ها در آسمان، روشن و درخشان است.

هوش مصنوعی: صبر مردان زمانی که با علم و دانش همراه شود، به آنها کمک می‌کند تا در مواجهه با مردم، بردباری و حوصله نشان دهند و از دانایی خود بهره ببرند.

هوش مصنوعی: دانش و آگاهی با صبر و بردباری به دست می‌آید، مانند آنکه اگر سنگی بدون آنکه چیزی داشته باشد بر زمین بیفتد، نمی‌تواند به لعل تبدیل شود.