هوش مصنوعی: دشمنان را به سوی خود بکش و برای خود جهانی وسیع و تنگ بساز، مانند جایی که در آن امید به ورود بسیار محدود است.

هوش مصنوعی: بدون دلیل، دشمن قصد جان او را کرد و او از این موضوع آگاه شد و به خاطر این آگاهی، جانش را نجات داد.

هوش مصنوعی: دوباره به خاطر او به پا خاست و بی‌گناهی را به قتل رساند.

هوش مصنوعی: سیم عزم خود را محکم کرد و تصمیم گرفت که مانند بار اول، دوباره شربت زهر را بیاورد.

هوش مصنوعی: او تصمیم گرفت و به آن زن ناپاک داد، زیرا نمی‌خواست دنیا به خاطر وجود چنین زنی خراب شود.

هوش مصنوعی: در این بیت بیان می‌شود که انسان به دلیل زیبایی و شیرینی کلام و رفتار کسی، دلش را به خطر می‌اندازد و از آنچه برایش عزیز است، گذشت می‌کند. این تصاویر از لبان شیرین و دل‌نشینی شکل می‌گیرد که انسان را به فداکاری وادار می‌کند.

هوش مصنوعی: او جانش را به خاطر آن غم و حسرت فدای کرد و بر دشمنش لعنت می‌فرستد.

هوش مصنوعی: میر حسین در اینجا می‌گوید که اشراف و افراد محترم مانند زینت و جلوه‌ای هستند که به او افزوده می‌شوند. به عبارتی دیگر، او اشاره دارد به اینکه وجود اشراف و افراد با مقام، همانند زینت و زیبایی به او اعتبار و ارزش می‌بخشند.

هوش مصنوعی: زندگی تو خوبی‌هایی دارد که گاهی ممکن است تلخی‌هایی را هم به همراه داشته باشد، اما این تلخی‌ها از زیبایی‌های تو نشأت می‌گیرد و به خودی خود بد نیستند.

هوش مصنوعی: اجداد من محمد، نگهبان زمان هستند و پدرم علی، امانتدار جهان است.

هوش مصنوعی: جدّهٔ من خدیجه، زینت زمان، و مادرم فاطمه، روشنی بهشت هستند.

هوش مصنوعی: تمام آن‌ها با دل و روحی پاک و بی‌دغدغه از خیانت و حسد دور بودند.

هوش مصنوعی: من نیز از درون و بیرون آنان هستم، هرچند که از غم واندوه، درهم و برهم شده‌ام.

هوش مصنوعی: من به کسی اشاره نمی‌کنم و نه کسی را دلسرد می‌کنم، زیرا تنها خداوند است که آغاز و پایان همه چیز را می‌داند.

هوش مصنوعی: کسی که به عمق و حقیقت مسائل آگاه است، مانند کسی است که به آغاز و پایان هر چیزی تسلط دارد.

هوش مصنوعی: کسی که سخن گفت و کسی که در دل راضی بود، در روز حساب و جزا پاداش خود را خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر در روز قیامت خداوند به من نعمتی عطا کند و در کنار بهشت قرارم دهد،

هوش مصنوعی: من به بهشت نخواهم رفت مگر زمانی که در دست من، گوسفند بدخواه نگذاری.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم از چه باید بگویم، چون وضعیت من به گونه‌ای است که نمی‌توانم به سادگی آن را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: من راستش را بگویم، به خاطر چه کسی فکر می‌کنم و آنچه را که باور دارم، به یقین در ذهنم شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: دختر اشعث، زنی بدذات است که به او جام زهر دادند و او به راحتی آن را قبول کرد.

هوش مصنوعی: او را به سوی گوی فرستاد تا بر زمین بیفکند و سبویی را بر لبه جوی قرار دهد.

هوش مصنوعی: کسی که این فرصت را داشت که به تو پوزخند بزند و تو را در معرض باد قرار دهد، برای همیشه نفرین شده است.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که چون او (مقصود) به کسی یا چیزی اعتماد کرده و از او درم و ثروت فراوانی دریافت کرده است، دیگر جایی برای توقف و نگرانی باقی نمی‌ماند و خیال او آسوده است. در واقع، اعتماد به این ثروت احساس آرامش و عدم تردید به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: گوهرهای هندی و گردنبند مروارید که از میراث‌های هند منتقل شده است.

هوش مصنوعی: من این پیوند نیکو را به تو بخشیدم و به تو تقدیم کردم.

هوش مصنوعی: اگر تو این کار را به درستی انجام دهی، باعث می‌شوی که نام و اعتبار خوبی از خود به جای بگذاری.

هوش مصنوعی: من دخترم را به تو می‌سپارم تا همسر تو شود و تو نیز پسر خود را به من می‌دهی تا همسر دخترم شود. این پیوند به نوعی دو خانواده را به هم نزدیک می‌کند.

هوش مصنوعی: او هر کاری که باید انجام می‌داد را انجام داد، اما از آن عمل ناپسند سودی به دست نیاورد.

هوش مصنوعی: او چیزی را که قبول کرده بود، هیچ کمکی به او نکرد و فقط درد و عذاب را به او تحمیل کرد.

هوش مصنوعی: پدر به پسرش می‌گوید که همسرت باید زنی زیبا و باهوش باشد، زیرا زیبایی و هوش همسر از ویژگی‌های مهمی است که باید در نظر گرفته شود.

هوش مصنوعی: او گفت، آن زن که با زیبایی‌اش ده بار به دل نمی‌نشیند، بر روح او بپرهیزید.

هوش مصنوعی: کسی که به دروغ سخن می‌گوید و به خاطر این دروغ، خود را به خطر می‌اندازد، باید از خدا و پیامبرش درس عبرت بگیرد و به یاد داشته باشد.

هوش مصنوعی: برو و به دل بگو که چگونه می‌توانم او را راضی کنم و رضایتش را جلب کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند او (که دارای نیّت و کارهای نامناسب است) وجود داشته باشد، چطور می‌توان انتظار داشت که در کنار او صداقت و راست‌گویی وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: جوانی که بی‌هدف و بی‌فایده وقتش را صرف کارهای ناتمامی کند، همیشه در عذاب و ناراحتی باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: او رفت و بدنامی را با خود برد؛ چه بدتر از آن که در این دنیا به خوشی خود فکر کنیم.

هوش مصنوعی: خدا را سپاس که حسن در روز جزا مورد تحسین و ستایش قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: فقط مه می‌تواند خبر دلِ شعله‌ور او را به تو برساند، نه برادرش.