هوش مصنوعی: مردی از روی نادانی و غفلت، از دیگری درباره‌اش سؤال کرد چراکه او را فردی ناآگاه و بی‌فکر مشاهده کرده بود.

هوش مصنوعی: گفت: آیا تو هرگز زعفران را از نزدیک دیده‌ای، یا فقط نام آن را شنیده‌ای؟

هوش مصنوعی: او گفت که من با کسانی که در کنارم بودند، بارها و بارها در مورد این موضوع صحبت کرده‌ام و حتی یک بار هم تنها این کار را نکرده‌ام.

هوش مصنوعی: مرد حکیم به او گفت: «این حال تو نشان از بیچارگی‌ات است و دل تو پاک و بی‌آلایش است.»

هوش مصنوعی: تو حتی نمی‌دانی که چقدر بی‌فایده و بیهوده خود را به زحمت می‌ افتی و در حال جنب و جوش هستی.

هوش مصنوعی: کسی که نتواند خود را بشناسد، چگونه می‌تواند دیگری را بشناسد؟

هوش مصنوعی: کسی که نمی‌تواند چگونگی حرکت دست و پای خود را درک کند، چگونه می‌تواند وجود و ماهیت خدا را درک کند؟

هوش مصنوعی: پیام این بیت این است که پیامبران و پیشوایان دین از درک و بیان عمق برخی مفاهیم ناتوانند، پس چرا تو به راحتی و بدون دلیل ادعای فهم و درک این مفاهیم را می‌کنی؟

هوش مصنوعی: وقتی با این گفته‌ی خود دلیل را نمایان ساختی، پس به درستی متوجه خواهی شد که ایمان خالص و ناب است.

هوش مصنوعی: این شعر به تضاد بین دو نفر اشاره دارد. یکی از آن‌ها در جایگاه بالایی قرار دارد و دیگری در موقعیتی پایین‌تر. سکوت و خاموشی یکی از آن‌ها نمایانگر ناپایداری اوست و این نشان می‌دهد که هر کدام از آن‌ها از دنیای متفاوتی آمده‌اند. در واقع، هیچ‌کدام نمی‌توانند موقعیت یکدیگر را درک کنند و در نتیجه، به جای صحبت و بحث، بهتر است که سکوت کنند.

هوش مصنوعی: این بیت به نقد افرادی می‌پردازد که بدون داشتن دانش و درک صحیح، از دین صحبت می‌کنند و در نتیجه نمی‌توانند آن را به درستی برای دیگران تبیین کنند. نویسنده تأکید می‌کند که دین باید بر اساس اصول صحیح و قابل فهم بنا شود، نه اینکه هر کس به میل خود آن را تعبیر کند.