هوش مصنوعی: من زیبایی و روح آن معشوقه را بر عقل و فهم خود تاباندم و آن نوشیدنی که به من دادی را به یاد تو نوشیدم.

هوش مصنوعی: من از زیبایی و لطافت وجود تو مانند یک یاقوت جان می‌کشم، زیرا تو همان گوهری هستی که عقل و اندیشه را چون آسمان آبی به حرکت درمی‌آورد.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال چرخش و حرکت هستم، اما باران تو آمد و همه گرد و غبار مرا آرام کرد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که جواب می‌دهم، در حالی که شرط بزرگواری نبود. این سخن را کنار گذاشتی و به مانند فردا، زیر پای خودم قرار دادی.

هوش مصنوعی: اگر این قطعه خوب از آب درآمده نباشد، مرا ببخش؛ زیرا تو هم آدمی عجول هستی و من هم شخصی دلگیر.

هوش مصنوعی: من از این کارهای بیهوده توبه کرده بودم، اما وقتی فرمان تو را دیدم، دوباره از توبه‌ام برگشتم.