هوش مصنوعی: وقتی که زلف‌های خوشبو و زیبای تو را دیدم و آن چهره‌ی خوش‌فرم و دل‌نشین تو را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: من جان و دلم را نزد تو فرستادم، در ابتدا که به تو رسیدم، بدون جان و دل بودم و تنها در غم و اندوه تو به سر می‌بردم.

هوش مصنوعی: بدون دل و جان، هیچ ارزشی ندارد. به این چیز بی‌قیمت نگاه کن که در جای تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: آستینم پر از خون است و چشمانم پر از اشک، به زیبایی تو خیره شده‌ام.

هوش مصنوعی: عطر مشک و عنبر در همه جا پخش می‌شود، مانند بوی خوش زلف زیبای تو.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در باغ شادی، سرو را از روی شوق قامت و زیبایی تو ببینم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در شب تاریک ماه را ببینم، زیرا زیبایی چهره تو باعث حسادت می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی از زندان جدایی بیرون بیایم، نمی‌خواهم که کسی خط و نشان تو را به من بدهد.

هوش مصنوعی: پس من به دنبال تو می‌گردم و در پایان، در نهایت، پای تو را می‌بوسم و جانم را فدای تو می‌کنم.