گنجور

شمارهٔ ۲۷

این رنگ نگر که زلفش آمیخت
وین فتنه نگر که چشمش انگیخت
وین عشوه‌نگر که چشم او داد
دل برد و به جانم اندر آمیخت
بگریخت دلم ز تیر مژگانش
در دام سر دو زلفش آویخت
افتاد به دام زلف آن بت
هر دل که ز چشمکانش بگریخت
بفروخت دل من آتش عشق
وانگاه بدین سرم فرو ریخت
بر خاک نهم به پیش آن روی
کین عشق مرا چو خاک بر بیخت

اطلاعات

وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

این رنگ نگر که زلفش آمیخت
وین فتنه نگر که چشمش انگیخت
هوش مصنوعی: به این رنگ توجه کن که زلف او را در هم پیچیده و به این فریب توجه کن که چشمش جذب کننده است.
وین عشوه‌نگر که چشم او داد
دل برد و به جانم اندر آمیخت
هوش مصنوعی: این نگاه جذاب که چشمش دل مرا تسخیر کرد و به عمق جانم نفوذ کرد.
بگریخت دلم ز تیر مژگانش
در دام سر دو زلفش آویخت
هوش مصنوعی: دل من از تیر نگاه او فرار کرد و در دام دو زلفش گرفتار شد.
افتاد به دام زلف آن بت
هر دل که ز چشمکانش بگریخت
هوش مصنوعی: هر دلی که از نگاه‌های آن معشوق فاصله گرفت، به دام زلف آن بت گرفتار شد.
بفروخت دل من آتش عشق
وانگاه بدین سرم فرو ریخت
هوش مصنوعی: دل من در آتش عشق سوخت و سپس آن آتش بر سرم ریخته شد.
بر خاک نهم به پیش آن روی
کین عشق مرا چو خاک بر بیخت
هوش مصنوعی: من برای عشق خود، به تضرع و خاکساری در برابر آن چهره زیبا می‌افتم، چرا که عشق من به او را به اندازه‌ی خاکی که بر زمین پاشیده می‌شود، بر باد رفته می‌بینم.

خوانش ها

شمارهٔ ۲۷ به خوانش عندلیب