هوش مصنوعی: ای زلف‌های بلند و زیبای تو، همواره درخشش لعل‌های نهان و آشکار تو را نیز به یاد می‌آورم.

هوش مصنوعی: وقتی آن شوخ طبع به تو نگاهی کرد، متوجه شدم که چشمان تو هم بازیگوش و زیباست.

هوش مصنوعی: بسته تو پر از نادانی است، پس چه جای تعجب که حتی صد هزار آدم دانا هم در آن جا هستند.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که چه بگویم و زبانم قادر به بیان احساسات درونی‌ام نیست.

هوش مصنوعی: در دریا، بردهٔ لبخند توام، ای شیرین زبان، حتی در آسمان‌ها نیز.

هوش مصنوعی: باکوه آتش همواره در کنار توست، هرگز نگو که دریا نیز در کنارت است.

هوش مصنوعی: در میان دوستان خوب، همواره افرادی هستند که درخشان‌تر و برجسته‌تر از دیگران به چشم می‌آیند؛ مانند ماه که در شب می‌درخشد، اما بعضی اوقات با وجود آنکه نور بسیاری دارند، باز هم تنها هستند و هیچ هم‌ردیفی ندارند.

هوش مصنوعی: تا کی درباره سنایی صحبت می‌کنی؟ او با همه کس به یک شکل برخورد می‌کند، اما با ما متفاوت است.