هوش مصنوعی: بیدار شو و به یاد عشق زیبایانی که در خاطر داریم، راهی برای دوستی و محبت پیدا کنیم و قدم برداریم.

هوش مصنوعی: با صدای ناله‌های نی، گوش‌ها را پر می‌کنیم و با روشنایی آتش، چهره‌هایمان را به خویش آرا خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: در این جلسه، وقتی که به یاد نیفتیم، گاهی به خواندن شعر می‌پردازیم و گاهی به نواختن نی.

هوش مصنوعی: زحمت و تلاش ما وقتی از ما کم می‌شود، بهتر است که لباس رنج را کنار بگذاریم و خود را به لذت و خوشی‌ها بسپاریم.

هوش مصنوعی: ما در لحظه‌ای که از خود غایب هستیم، به دلبر خود عشق می‌ورزیم؛ اما حالا که غایب هستیم، چگونه می‌توانیم به او عشق ورزیم؟

هوش مصنوعی: برای نشان دادن نبودن یک نشانه، شعله‌ای از حسرت دل را در همه فصل‌ها، از بهار تا زمستان، خاموش می‌کنیم.

هوش مصنوعی: ما دفتر زندگی را پاک می‌کنیم و هر چیزی را که نشان‌دهنده آن است، در آتش می‌زنیم.