هوش مصنوعی: ای دل از نوشیدن شراب غصه‌ها، چه بسیار دردی که به دل چشیدم، در حالی که از لب و دندان شما دور بودم و بی‌خبر از شما بودم.

هوش مصنوعی: گاهی بوسه‌ای بر لب و چشم محبوب می‌زنم و گاهی برای حال و هوای دل شادیم می‌رقصم.

هوش مصنوعی: گاهی عقل به من می‌گوید که ای طبیعت، چرا کم می‌نالی، و گاهی صبر به من می‌گوید که ای آه، چرا فریاد می‌کنی.

هوش مصنوعی: درد و رنجی که می‌کشی پاداشی است برای تو، زیرا عشق به تو آمد و تو را آزمایش می‌کند. بنابراین، ای دل و جان، نوش جان کن و از این عشق لذت ببر.

هوش مصنوعی: دردی که از داستان‌ها شنیدم، همه‌اش به خاطر مردم و دانش واقعی به وجود آمد و از طریق شنیدن، به احساسات عمیق‌تر وارد شد.

هوش مصنوعی: در اتاقک چشمانم، خورشید خیال او نمایان شده است، خورشیدی که وقتی به وجودش نگریستم، گیسویم را به سیاهی کشید.

هوش مصنوعی: چشمان من به شدت آرزوی چشمان زیبا و تماشایی آهو را دارد. این چشمان نه در خواب آرام هستند و نه در بیداری، مانند چشمان خرگوش که همیشه در حالت نگرانی و ترس به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: حیرت به چشم تو نگاه می‌کند، و ای چشم! به کسان دیگر نگاه نکن. غم و غیرت هم به گوشت آمده، پس ای گوش! به شنیدن کسان دیگر نیا.

هوش مصنوعی: با چشمانم می‌گویم که تو را نمی‌بینم، اما در دل من تو را با صدای نجوا می‌خوانم و از تو می‌خواهم که در سکوت نیایی.

هوش مصنوعی: چشمانت پر از شادی و ذوق شده‌اند، به طوری که انگار این احساس شوق هم به گوش‌هایت رسیده است.

هوش مصنوعی: این تصویر زیبا که در ذهنم نقش بسته، چه چیز واقعی‌ست که بتوانم آن چهره نیکو را به روشنی ببینم؟

هوش مصنوعی: او بلبلی را در دست دارد و با زنجیری بر پایش، بوی خوشی به گوشش می‌رسد و بار سنگینی بر دوش دارد.

هوش مصنوعی: در عشق، جایی که پای من به او بند است و در حالتی که او حلقه‌ای به گوش من آویخته است.

هوش مصنوعی: صدها روح از دامن شب برخاسته‌اند و به صورت روز در آمده‌اند.

هوش مصنوعی: نام سنایی در هر جا بلند است و او با آثارش باعث شده که هیچ‌کس نتواند آن را فراموش کند.