هوش مصنوعی: ای یوسف زیبای من، چون خورشید درخشان هستی، امروز با ما باده بنوش و مشغول خوشی و شادی باش.

هوش مصنوعی: این باده که رنگش مانند گل ارغوان است را پر کن، و از این جام سنگین بنوش. ای جان جهان، با ما بنوش، ای خالق روشنایی و سرور ما، با ما بنوش.

هوش مصنوعی: ای کسی که دارای لب‌هایی شیرین و زبانی دلنشینی، خوش آمدی! بیا و در میان ما حاضر شو، خوش بگو و دل‌ها را شاد کن. تا زمانی که تو در جمع ما باشی، من نیز کمربند تلاش و همت را محکم می‌بندم و آماده می‌شوم.

هوش مصنوعی: گوش به زلف تو بسپار و نیمه‌ای از آن را به گل بیارای. درخواستی کن و آنقدر از آن لذت ببر که شیرینی‌اش را در دلم احساس کنم.

هوش مصنوعی: اکنون راهی را انتخاب کن و برنامه‌ریزی کن برای کارهای خود، در مسیر عشق این را به عنوان مذهب خود قرار بده که «ممانعت از محبت نشانه کفر است».

هوش مصنوعی: مدتی از عشق تو دور بودم، اما در نهایت دل به عشق تو افتاد. راهی جز پذیرش قضا و قدر نیست.