هوش مصنوعی: اگر در شرایط سخت و ذلت انگیز، به پیروزی و موفقیت رسیدی، در واقع اسیر سرنوشت ناخواسته‌ای شده‌ای؛ زیرا اگر تقدیر خواجه (سرنوشت) در کار نبود، هیچ‌کدام از این اتفاقات برای تو نمی‌افتاد.

هوش مصنوعی: نور چشم خواجه بوالفتح مسعود، که او نقش پیروزی و خوشبختی را دارد، هر سال به شکل و شمایلی مشابه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: این شعر به توصیف ویژگی‌ها و زیبایی‌های مختلفی می‌پردازد که به دنیای عواطف و خوبی‌ها مربوط می‌شود. به طور کلی، شاعر از عناصر طبیعی و آسمانی، همچون سیارات و ستارگان، برای بیان مفاهیمی چون ظرافت، جذابیت، لذت و قدرت استفاده کرده است. هر یک از این ویژگی‌ها نمادی از ارزش‌ها و زیبایی‌های زندگی است که به نوعی به تجربه انسانی و احساسی نسبت داده می‌شود.

هوش مصنوعی: مرتبه و اهمیت او به اندازه آسمان پهناور است و فکرش مانند خورشید درخشان می‌باشد. وسعت او به اندازه دریای بی‌پایان است و بخشش او همچون ابرهای پربار است که باران رحمت به ارمغان می‌آورند.

هوش مصنوعی: در این عالم، علم و فهم و توانایی به سن و سال نیست. حتی اگر فردی کودک باشد، می‌تواند مقام و مرتبه‌ای همچون پادشاهی را درک کند، اما افراد پیر ممکن است از این دانش و فهم بی‌بهره باشند.

هوش مصنوعی: اگر او، یعنی بوالفتح، انسان نیست و ما از وجودش شگفت‌زده‌ایم، پس چرا چشمانش با آرامش و قرار به او نگاه می‌کنند؟

هوش مصنوعی: هر چند که عقل و خرد، چیز کوچکی به شمار می‌رود، اما به خاطر ارزش و بزرگیش در زندگی انسان‌ها، جایگاه بسیار بالایی دارد، حتی اگر خود را بی‌اهمیت و کوچک به حساب بیاورد.

هوش مصنوعی: ای روزگار، خوشا به حال تو که در زمانه‌ای پرکوشش و تندویی همچون آهن زندگی می‌کنی. زمان بخشش و نرمش را با لطافتی چون حریر تجربه کن.

هوش مصنوعی: هر کسی که در سخنوری و بیان خود به حالت ادعایی و جدی می‌رسد، به واسطه‌ی معنای درونی‌اش، هم در مرتبه‌ی بزرگ و محترم قرار دارد و هم از نظر اهمیت و جدیت در گفتارش، قابل توجه است.

هوش مصنوعی: اگر گاهی تو را کم می‌دانند و با شوخی به تو می‌نگرند، چه اهمیتی دارد؛ چون دیو هم گاهی قدرتی مشابه سلیمان داشت و مدتی بر تخت سلطنت نشسته بود.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای که مانند خورشید در آسمان می‌درخشد، وجود ندارد، اما برای روشن شدن جهان، گاهی باید نور هزاران آسمان به تو برسد تا زمین درخشان شود.

هوش مصنوعی: سیر در ظاهر به خوبی به نظر می‌رسد، مانند گل سوسن، اما وقتی بویی از آن به مشام برسد، متوجه می‌شویم که پایه‌اش و حقیقتش دور از زیبایی است.

هوش مصنوعی: ای بزرگ و نیکو سرشتی که هیچ‌کس نتوانسته است ویژگی‌های سخاوت تو را به‌طور کامل توصیف کند. تو مانند معمار بزرگی هستی که از مهارت و دقت زیادی برخوردار است و هیچ کس نمی‌تواند به‌درستی نتایج کار تو را شرح دهد.

هوش مصنوعی: فضیلت و نعمت را به دست نیاورید، بر ملت و کشور باید دین حضور داشته باشد و برای دولت باید پناهگاهی باشد که عزت و وقار به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: صبر کن تا زمانی مناسب برای دیوانگی تو فراهم شود، تا بتوانی عطارد را به عنوان فرستاده‌ات در کنار خود ببینی.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در شرق، زمانی که خورشید طلوع می‌کند، نشانه‌ها و زیبایی‌های زندگی تو نیز نمایان می‌شود. به عبارت دیگر، روزها و سال‌های زندگی‌ات به نوبت و طبق مسیر خود می‌گذرد و هر روز تازگی و امیدی جدید را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: زندگی کوتاهی داری و مقام و منزلت بالایی. همین که تو را جستجو کنند، بهار را می‌یابند و وقتی تو را ببینند، به مانند مشاهده‌ی یک رود بزرگ و پربار خواهند بود.

هوش مصنوعی: چشم مهربانی هنوز از شنیدن حقیقت بی‌بهره است تا روزی برسد که قلم تو واقعیت‌های نیک را در گوش خوبی‌ها بنوازد.

هوش مصنوعی: اگر نعمت و بخشش را شکرگزاری کنی، زمانی که کسی را ببینی که ثروت و دارایی فراوان دارد، خودت را گناهکار و مقصر بشناس؛ اما اگر کسی را ببینی که فقیر و نیازمند است، احساس کن که در برابر او مسئولیت داری.

هوش مصنوعی: هرگاه شاخی از ابر خوشبختی تو بهره‌مند شود، هر چیزی که از آن رشد کند، به نور و درخشندگی می‌رسد.

هوش مصنوعی: تو ای فردی با جایگاه بلند که به اندازهٔ خاکی پایین نیستی، ای جوانی که شانس و اقبال کمی دیده‌ای به اندازهٔ چرخ دوران پیر.

هوش مصنوعی: من امیدم را بر روی سینه‌ات گذاشتم، اما چون تیر یخ‌زده‌ای که از کمان پرتاب می‌شود، به خاطر ترس از سرمای سخت، پشت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از هر کسی بشنوی، می‌فهمی که من در این حرفه هیچ همتایی در دنیا ندارم.

هوش مصنوعی: به این معنی است که اگر شعر زیبا و دلنشین نباشد، از دل پاک من همیشه ایده‌های جذابی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: اما من یک عیب دارم و آن این است که به اندازه‌ی خرد و دانش نیستم. من نه مثل لته‌خوار (کسی که در دیدن یا در خوار کردن دیگران مهارت دارد) و نه مثل قمر (کسی که در جذابیت و زیبایی سرآمد است) و همچنین نه در کار نوشیدن باده موفق.

هوش مصنوعی: نان آن کسی ارزش دارد که آن را با درک و آگاهی به دست آورده باشد و نه از روی جهل و نادانی. کسی که در مسیر زندگی بر اساس فطرت و دانش عمل کند، به نتیجه‌های بهتری می‌رسد و از زندگی بهره‌مند می‌شود.

هوش مصنوعی: من نه به خاطر بدی شعر با هر کسی ارتباط ندارم، اما در حضور هر فردی بی‌معنی سخن می‌گویم و این به نوعی برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: انسان برای بدست آوردن نان، حاضر نیست آبرویش را خرج کند و به خاطر نوشیدن یک جرعه شراب هم هیچ‌گاه نباید به آتش جهنم برود.

هوش مصنوعی: انسان با عقل و حکمت خود هرگز نباید به خاطر کسب نان و روزی، خود را به دست فردی فاسد و بدکار بسپارد و اسیر او شود.

هوش مصنوعی: وقتی که افراد بخشنده و با کرم، حتی یک درهم هم ندهند، من به خاطر عدم توجه آن‌ها دو سال در انتظار و سختی می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: ای سخنور، مرا پرورش ده تا با نیکویی، زبانم همانند جریر در مدح و ستایش تو شود.

هوش مصنوعی: بر گردنم طوقی بگذار از generosity و بزرگواری، مانند فاخته، تا وقتی که مانند قمری بر درخت او آواز بخوانم.

هوش مصنوعی: اگرچه من کسی ندارم که به او خدمت کنم، اما تو به عنوان خداوند به خاطر مروت و بزرگواری‌ات مرا بپذیر.

هوش مصنوعی: پادشاه باید دانشمند باشد و وزیرش باید شخصی بخشنده باشد؛ زیرا پادشاهی که وزیر ندارد، مانند بدنی است که روحی در آن نیست و بی‌فایده خواهد بود.

هوش مصنوعی: تا وقتی که مانند خورشید عمل نیکو در جایگاه مناسب قرار گیرد، آخرین لحظه ماه تیر خواهد بود که به مانند مکانی برای القای صفات برجسته و برتر در نظر گرفته می‌شود.

هوش مصنوعی: باد تو همچون چرخ کمان است که هر لحظه نعمتی تازه و ابزارهایی برای قسم و شگفتی و خوشبختی به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: بدان که اگر بدی به تو برسد، خودت را در یاد داشته باش و به یاد داشته باش که کسی که تو را دوست دارد، باید در برابر ظلم و خشم قوی و توانا باشد.