هوش مصنوعی: وقتی که خورشید از نشانه حوت به نشانه حمل می‌رسد، گفته می‌شود که تغییرات و تحولات بزرگی در دنیا آغاز می‌شود.

هوش مصنوعی: در باغی که آسیب دیده و گل‌ها نیز کم‌نور شده‌اند، اکنون به جای آن‌ها، چیزهای دیگری همچون زینت‌ها و زیبایی‌ها ظهور کرده‌اند.

هوش مصنوعی: امروز جهانی بهشتی شده است که پیش از این در نظر همه مانند رسم و عادت به نظر می‌رسید.

هوش مصنوعی: خورشید در حال ستایش تو بود، همان‌طور که دل به خاطر نوری که از ماه می‌آید، به سمت سرو می‌رود.

هوش مصنوعی: تو گفتی که نگاه مشتری از مرکز نور و فضیلت به طور ناگهانی به سمت زحلی که به جرم مشهور است، تغییر کرده است.

هوش مصنوعی: به چه معناست که زیبایی ماه را با زیبایی مه مقایسه کنیم؟ و چه جایگاهی برای مقام و منزلت انسانی وجود دارد؟

هوش مصنوعی: ای میر اسماعیل، تو همچون ابراهیم با بخشندگی‌ات، ثروت و امکانات را از ابتدای آفرینش به ارث نبرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی برای اولین بار تو را دیدم، به خودم گفتم که این هنر و زیبایی در مقایسه با آخرین لحظه‌ای که به یاد دارم، بی‌نظیر و بی‌بدیل است.

هوش مصنوعی: زندگی من به گونه‌ای است که همچون تیر مرگ به من نزدیک است، و چه فایده‌ای دارد که از خوشی و شادی در حال رقص و شادی باشم؟

هوش مصنوعی: تشنگی و نیاز من از وجود تو به پیری و کهنسالی رسیده و این امر عجیبی نیست، چرا که شیرینی وجود تو مانند عسل است و از هر عیبی پاک و بدون نقص است.

هوش مصنوعی: در تو سخنی نیست که بگویم، اما چه فایده‌ای دارد که از ریشه‌ام جدا شوم و بدون عقل و هویت خود، به سمت تو بیایم؟

هوش مصنوعی: جلال و عظمت تو چنان است که عمر تو همچون بخشش‌های بی‌نقص و بی‌عیب می‌باشد و هیچ نقصی در آن وجود ندارد.

هوش مصنوعی: تو همیشه تازگی و نو بودن را حفظ کن، زیرا فرزند حسود تو در بین دیگران به رشد و شکوفایی می‌رسد و به موفقیت می‌رسد.